Tony's vader kreeg na de dood van Tony een vreselijke klap, verscheurd door gevoelens van woede, schuldgevoel en verwarring; hij meende dat hij wat er gebeurd was nooit zou kunnen verwerken op de manier van zijn echtgenote.
Toen, een paar dagen later, bij de begrafenis, had hij een volkomen onverwachte ervaring. Een ogenblik straalden zijn ogen van begrip, hij keerde zich tot zijn vrouw en zei: "Ik denk dat ik weet wat je bedoelt. Ergens weet ik dat het goed is voor Tony om dood te gaan. Ik weet dat het zo goed is met hem en dat hij precies doet wat hij nodig heeft."
De groei en de nabijheid die zij deelden hadden zij tot dan toe in hun leven nog niet ervaren. En ondanks hun verdriet over het verlies van hun zoon ervoeren ze ook vreugde en gevoelens van diepe waarheid. Een je openen voor de eenheid die de dood niet kan versplinteren, die niet gescheiden kan worden, die niet afhankelijk is van een lichaam voor het overdragen van liefde en het delen van ons diepere wezen.
Stephen Levine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten