alles in verandering afsluiting.

We treuren over de afwezigheid van vrede, van een contact met het onveranderlijke, met het wezenlijke. We treuren over het verlies van onze oorspronkelijke natuur. Maar zodra we ons oog beginnen te richten op de uitgestrektheid waaruit elke veranderlijke vorm ontspringt, beginnen we voorbij de wereld van gedachten te zien. En beginnen we te zien dat vak achter het immer veranderlijke moment van een gedachte-inhoud zich een stilte bevindt die getuige is van alles wat voorbij trekt vanuit een gevoel van gelijkmoedigheid en meedogende niet-betrokkenheid.

Vanuit die stilte kijken we dan naar de afwisselende stroom van bewustzijnsinhouden. Daar zien we een reflectie van de hele wereld. En we zien dat alles een einde kent. Elke gedachte heeft een einde, elk gevoel heeft n einde. Iedere smaakervaring, iedere ervaring van welk zintuig dan ook heeft een einde. Het is nooit anders geweest.
Iedere ervaring, iedere relatie heeft een einde. Van moment tot moment ontvouwt zich verandering. Een auditieve impressie, gevolgd door een visuele impressie; door een smaakervaring, door een gedachte, een herinnering, welke zich oplost in weer een andere voorstelling, een andere lichaamssensatie.

Onze ervaring van het leven is de ervaring van verandering.
Iedere bewustzijnsstaat, iedere bewustzijnsinhoud is onderhevig aan verandering. De ademhaling waar je nu mee bezig bent zal een einde hebben. Geboorte en verval zijn de gestadige manifestatie van schepping. Alles wat een begin heeft kent een einde. Niets blijft hetzelfde.
In deze stroom van verandering is er geen 'zekere' of solide plaats die ons vaste grond onder onze voeten biedt. Er kunnen geen absolute uitspraken worden gedaan over wie of wat wij zijn in dit onophoudelijke ontvouwen.
Wie zien hoe het leven voorbij trekt en eens te meer wordt ons duidelijk wat werkelijk van belang is: het overdragen van liefde, het loslaten van obstakels voor werkelijk begrip, ons niet langer ergens aan vast te klampen, ons niet langer voor onszelf te verbergen.
Wanneer we ons bewust worden van de meedogenloosheid van onze zelfvervreemding, treden we zachtjes het licht binnen dat we met alle levende wezens delen. Wanneer we iedere lering, ieder verlies, iedere winst, iedere vreugde aanvaarden zoals deze zich aandient, en ten volle ervaren, wordt het leven tot iets waarmee we aan de slag kunnen. Niet langer zijn we dan 'slachtoffer van het leven' 'slachtoffer van omstandigheden'. Dan wordt iedere ervaring, zelfs het verlies van de meest dierbare geliefde, een mogelijkheid tot verder ontwaken.

Stephen Levine

Warme groet Jeltje