onsterfelijk geworden

Mensen met dergelijke inzichten zijn de meest 'openhartige' mensen die ik ken, en de meest heldere van geest. Zij zeggen: "Ik hoef niet iets speciaals te zijn om de waarheid te zoeken, om werkelijke wijsheid te vinden. Ik hoef me niet druk te maken over iemand of iets zijn, omdat niet ik dat ben, wat dan ook." Terwijl zij de dood onder ogen zien, ontdekken zij het leven. Als ik een samenvatting zou maken van wat ik velen hoor zeggen, zou het ongeveer het volgende zijn: "Het is raar om te zeggen, maar nog nooit in mijn leven ben ik zo gelukkig geweest, omdat ik nog nooit zo weinig gevoelens van weerstand, of van zelftwijfel heb gevoeld. Ik weet niet precies wie ik ben, maar dat geeft ook niet, omdat elk idee van mijzelf toch alweer snel oplost. Op de een of andere manier ben ik altijd iets anders, en ik weet niet precies wat. Maar het is in elk geval de ervaring die mij de grootste bevrediging en voldoening van mijn hele leven geeft, omdat het niet gaat om een zaak van het verstand. Mijn vasthouden aan het verstandelijke heeft altijd als blokkade gefunctioneerd voor werkelijk begrip, en verwarring gesticht. Nu sta ik open voor de waarheid, omdat ik niets meer te verliezen heb. Ik moest alles verliezen om te zien dat eigenlijk erg weinig het waard was om te hebben. Ik ben op de een of andere manier toch meer dan ik altijd gedacht heb." Deze mensen hebben hun beperkende modellen en hun zelfidentificatie losgelaten en zich geopend voor een altijd jong, altijd nieuw heden zonder angst. Zij raken aan de onderliggende onsterfelijkheid van zuiver Bewustzijn - dat wat komt noch gaat, maar simpelweg is zoals het is. Dat zijn de mensen die ik zie sterven in een besef van heelheid, van voltooiing, zonder strijd, een wegglijden uit het lichaam; als regen die zachtjes in de oceaan terugvalt. Hun sterven is een terugkeer in hun ware natuur. Stephen Levine

Warme groet Jeltje