Ramana Maharschi afsluiting.

Welnu, zei ik tegen mezelf, dit lichaam is dood. Het zal naar de crematieplaats gedragen worden en daar verbrand worden en tot as vervallen. Maar is het zo dat, met de dood van dit lichaam, ook ik dood zal zijn? Is het lichaam 'ik'? Het is stil en bewegingloos maar tegelijk voel ik de volledige kracht van mijn persoonlijkheid en zelfs de stem van dat 'ik' apart, gescheiden van het lichaam. Ik ben dus 'Geest' welke de grenzen van het lichamelijke overschrijdt. Het lichaam sterft maar de Geest kan door de dood niet aangeraakt worden. Dat betekent dat ik de onvergankelijke Geest ben. Dit was overigens geen gewoon rationeel denkproces; ik werd het als in een flits gewaar als de levende waarheid, in een directe ervaring, eigenlijk zonder dat er van een gedachte sprake was. 'Ik' was iets zeer reeels, het enige reele in mijn huidige situatie, en alle bewuste activiteit in relatie tot mijn lichaam concentreerde zich rond dat 'ik'. Vanaf dat moment richtte het 'ik' of 'zelf' in volkomen fascinatie de aandacht op zichzelf. De doodsangst was voor eens en altijd verdwenen. Na deze gebeurtenis was mijn aandacht ononderbroken geconcentreerd op dit Zelf. Andere gedachten kwamen en gingen gelijk de boventonen, steeds stond het 'ik' centraal als de fundamentele onontbeerlijke grondtoon. Of het lichaam nu betrokken was bij praten, lezen of wat dan ook, mijn totale concentratie was gericht op het 'ik'. Voor die crisis had ik geen duidelijk idee van mijn Zelf en had ik me er ook niet bewust mee beziggehouden. Ik was er niet zozeer in geinteresseerd, laat staan dat ik de neiging had mij daar permanent op te concentreren. Ramana Maharschi Na deze gebeurtenis vertrok hij naar de heilige berg Arunachala, waar hij de rest van zijn leven wijdde aan meditatie en het geven van onderricht. Stephen Levine

Warme groet Jeltje