ontkenning 1

Het is belangrijk om ontkenning te herkennen omdat iedereen daar mee te maken heeft. Het is het wegvluchten, het je verzetten tegen het leven, het vasthouden aan het vertrouwde. Als je de ontkenning in jezelf of in anderen beschouwt, zie je de onafgemaakte zaken van een heel leven. 'Oh, dat doe ik later wel,' hoewel je niet de minste garantie hebt dat je wie dan ook waar je van houdt ooit nog zult terugzien. Dat je de plaats waar je je nu bevindt levend zult verlaten. Er is geen later. Je bent al dood. Ontkenning is de weerstand tegen de erkenning van ons verdriet, onze gevoelens van verlies die we met ons mee dragen en waaraan we iedere dag toevoegen. Is het dan verrassend dat de geest de prognose van een komende dood ontkent, wanneer hij nauwelijks herkend heeft dat hij leeft? Hoe zou het ook anders kunnen? Kan een bewustzijn dat zich zelden open heeft gesteld voor de waarheid van het gegeven moment, zich een werkelijke herkenning toestaan van het zich ontvouwende zoals dat is? Inderdaad ontkenning probeert het verlies van wie wij denken te zijn, van hoe we dachten dat het zou (moeten) zijn, tegen te houden. Vele culturen hebben van de ontkenning 'big business' gemaakt. De gehele kosmetische industrie, de toupetjes, de corsetten, de çorrectieve' plastische chirurgie, zijn alle ontkenningen van verval, onderhandelingen met verandering, hebben te maken met depressiviteit over het gegeven dat het lichaam een vaste koers van geboorte naar dood volgt. Stephen Levine.

Warme groet Jeltje. Altijd te bereiken via mail of tel.