vrijdag 9 augustus 2013

open voor zelfmoord afsluiting

Er wordt mee gezegd dat alle vasthouden aan toekomstige mogelijkheden een pijnlijk onvermogen schept om het heden te beleven. Hoop maakt dat wij onszelf keer op keer doden. Dit is gemakkelijk gezegd, maar moeilijk over te dragen op mensen die de hand aan zichzelf willen slaan. Maar als je je leven eenmaal zo ten volle leeft dat je de hoop opzij kunt zetten, dan ben je in staat om dat onbevreesde, onverschrokken gevoel van wijdsheid op anderen over te dragen, zodat zij in hun hart ruimte krijgen voor hun eigen lijden. Als wij onze gehechtheid aan die angst hebben laten varen, worden we de optimale omgeving voor iemand die overweegt om de hand aan zichzelf te slaan. Dan worden wij de ruimte waar zij kunnen binnentreden en hun lijden, als zij dat verkiezen, los kunnen laten om de volgende kleine stap te nemen, de volgende zachte schrede in het onbekende. Onze door langdurige conditionering bepaalde veroordeling van zelfdoding werd op de proef gesteld door het beeld van de boeddhistische monnik wiens foto velen van ons op de voorpagina van hun krant hebben aangetroffen in de jaren 60, toen hij zichzelf slachtofferde, na zich eerst op het plaveisel van een straat in Saigon te hebben overgoten met benzine. In Vietnam bestaat het volksgeloof, dat in het geheel niet aansluit bij de orthodoxe boeddhistische gedachte, dat het bewuste sterven van een zuiver persoon het leven van tienduizenden anderen kan redden. Veel mensen werden zich voor het eerst bewust van het lijden van de bevolking van Vietnam door toedoen van de foto van die figuur die zichzelf in volslagen stilte in brand stak. Het was niet zo dat hij het leven niet aan kon of een zelfbewuste, heldhaftige daad wilde stellen. Hij deed een poging om het lijden van andere mensen te verzachten door zijn eigen lichaam te laten wegvallen. Is dat zelfdoding? Maharaji zei: "Jezus gaf alles weg, zelfs zijn eigen lichaam." Degene die de hand aan zichzelf slaat als middel om aan het leven te ontkomen, is een uiting van ons aller pijn. Zelfdoding is niet de oplossing. Maar dat is een leven van hangen en wurgen in de hoop dat het ooit nog wel eens ten goede zal keren of dat je het leven koste wat het kost zo lang mogelijk moet rekken ook niet. Vraag niet: 'Te zijn of niet te zijn', maar alleen 'Wat is zijn'? Onderzoek de pijn in je hart en treed deze tegemoet met de overtuiging dat je je medemensen wilt dienen, opdat er aan het lijden van ons allen eens een eind zal komen. Zelfdoding is het doden van het lichaam. Bewustzijn is de wedergeboorte van de Geest. Liefde is de verwezenlijking van datgene wat onuitsprekelijk is. Stephen Levine
Reageren of voor vragen kunt u altijd terecht, loop er niet mee rond. ook voor het delen van eigen ervaringen. Lieve warme groet Jeltje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten