Zien wat is afsluiting.

Indien je een kamer zou binnenlopen en op dat moment plotseling je geheugen zou oplossen, zou je een 'nieuwe lieflijkheid' ervaren in ieder voordien vertrouwd object. Je zou met frisse ogen een schitterende, glanzende werkelijkheid zien. Als de vertrouwdheid zou zijn verdwenen, en alle kennis, zouden alle dingen voor jou een nieuw leven hebben. En op ieder ogenblik zou jij het wonderbaarlijke zien. Het is onze 'familariteit' met de dingen die ons ervan weerhoudt de dingen zelf te zien. In plaats daarvan projecteren we een idee van wat ze zijn op de dingen. Wanneer het bewustzijn geconcentreert zou zijn op het huidige moment, dan zouden we ieder ding ervaren zoals het is wanneer we het ontmoeten. Dan zien we een boom en ervaren geen 'boom', maar een levende, vibrerende realiteit, niet gefilterd door ideeen, concepten en bestaande voorkeuren. Dan ontmoeten we elk ding zonder er een beeld van te hebben dat afbreuk doet aan de werkelijkheid ervan. En dan beginnen we te zien hoe weinig van het leven we daadwerkelijk ervaren. Hoe we de dood, net als het leven, ervaren met behulp van een beeld dat ons juist een armlengte verwijderd houdt van het aanraken van de werkelijkheid ervan. Het is deze neiging van het met 'ballast' van vroeger opgezadelde bewustzijn om de werkelijkheid in ideeen en beelden te veranderen die ons weerhoudt van een directe ontmoeting, van aangezicht tot aangezicht, met het leven. We ruilen de werkelijkheid in voor de schaduwen ervan. Stephen Levine

Warme groet Jeltje