grenzen opzoeken 3

Een tijdje geleden werd ik gebeld door een vrouw die ik al een paar jaar kende en die heroïne-prostituée was geweest. Twaalf jaar lang had ze dat leven geleid totdat twee jaar geleden haar beste vriendin in haar armen stierf na een overdosis. Ze zei toen dat ze zich niet langer meer kon verbergen voor zichzelf. De pijn was simpelweg te groot, en ze besloot om niet langer terug te krabbelen, maar recht op haar grens af te gaan en er het gevecht mee aan te gaan. Ze verhuisde van haar woning in het centrum van San Francisco naar een appartement in een van de buitenwijken waar ze een baan op een groot kantoor vond en, zoals iemand het uitdrukte, 'begon zichzelf stukje voor stukje uit elkaar te nemen, botje voor botje', om niets over het hoofd te zien. Nu zal een dergelijke heftige aanpak, als poging tot compensatie voor jarenlang wegvluchten, ook de neiging hebben tot het ontstaan van zelfbeoordeling en zelfveroordeling, en zij ontdekte dat ze ook daarmee aan de slag moest, dat ook deze als een grens moesten worden gezien die losgelaten zouden moeten worden.. Haar toewijding en inzet is zo groot, omdat de pijn in haar leven zo intens is geweest. Ze bevindt zich nu in een situatie waarin ze bereid is niet langer de pijn te verdoven met tijdelijke bevredigingen, zodat ze nu op zoek kan naar de wortel van wat of wie er lijdt. Ze zei dat ze een punt bereikt moest hebben waarop ze geen enkele kant meer uitkon, behalve inkeren tot zichzelf. Stephen Levine

Warme groet Jeltje