grenzen opzoeken 2

Wanneer we onze grenzen opzoeken, beperken we onszelf niet langer tot 'veilig terrein' Angst wordt tot baken voor de waarheid en we snijden door onze weerstand heen door te onderzoeken wat werkelijk is en wie zich inderdaad vastklampt aan een vals gevoel van veiligheid. We zien dat onze pijn samenhangt met het terugdeinzen voor het onbekende en de verbeelding. Door deze grens te overschrijden reiken we tot voorbij de angst voor de dood, voorbij het idee van 'iemand' die sterft, tot in de heelheid van het zijn, dat de dood overstijgt. Als je iedere ochtend even rustig tijd voor jezelf neemt ende geest tot rust laat komen, dan zul je die grens beginnen te zien. Je zult de plek zien die begint te mopperen en commentaar begint te leveren op alles wat opduikt in het bewustzijn. Als je aandacht besteedt aan je relaties met je partner, je kinderen, of met je ouders of je baas, dan zul je waarschijnlijk je grenzen beginnen te zien. Het is het vasthouden aan onze grenzen wat ons perspectief op de dood bepaalt, wat maakt dat de dood ons zo werkelijk en solide toeschijnt, in plaats van simpelweg een andere overgang naar het volgende onbekende. Onze grenzen verschillen en veranderen steeds, evenals al het andere in het universum. We ontdekken dat onze kooi een variabele inhoud heeft en beschikbare ruimte. We naderen de grens ervan vanuit een houding van compassie. En iedere stap is een liefdevolle stap, die niet de grens forceert, maar zachtjes onze veronderstelde beperkingen binnendringt en deze overschrijdt, stap voor stap, tot in het domein van de vrijheid van het loslaten. Stephen Levine

warme groet Jeltje