Grenzen op zoeken afsluiting

Het onverwachte of ongewenste brengt ieder van ons dus naar de grens van onze pijn. Maar dan beginnen we te onderzoeken wat de oorzaak is van onze pijn en onze poses. We komen bij de angst, de twijfel, de woede waarvoor we ons gewoonlijk terugtrekken, en gaan er zachtjes naar binnen. Vaak ontdekken we dat we niet eens weten wat woede, schuldgevoel of angst precies is. Omdat we die gevoelens altijd ofwel verdrongen hebben ofwel dwangmatig uitgespeeld hebben, zonder al te veel bewustzijn van wat er eigenlijk gebeurde. We weten niet wat deze eigenschappen van de psyche zijn omdat telkens wanneer we onze grens naderden, we ons terugtrokken in de slaperige kortzichtigheid van een slechts gedeeltelijk geleefd leven. We veroordeelden deze eigenschappen als zijnde onwaardig aan ons veronderstelde zelfbeeld. En ten einde die hersenschim van een zekere zelfstandige waardevolle soliditeit te beschermen, hebben we, in plaats van het te gebruiken als een signaal van onze betrokkenheid, van onze pijn, als een aanwijzing om buiten de grenzen van onze kooi te treden, onszelf teruggetrokken van de grenzen van het leven. We hebben ons leven 'uitgesteld' op precies dezelfde manier waarop we proberen de dood voor ons uit te schuiven. Stephen Levine

Warme groet jeltje