toe laten van pijn afsluiting

Voor sommigen mag deze aansporing om de blokkades van het hart en de verwarring van de geest te herkennen nogal negatief lijken, in werkelijkheid is dat waar we het over hebben juist het pad van vreugde. Erkenning van hetgeen ons afsluit maakt juist de weg vrij voor zachtheid, het wegsmelten van harde grenzen. En de uitgestrekte wijdsheid die resulteert maakt datgene zichtbaar wat er altijd al geweest is, de stralende glans van onze oorspronkelijke natuur, de vreugde van het zuivere zijn, de verstildheid van de onderliggende realiteit welke wij alle delen. Altijd is de menselijke geest bezig met het dromen van zichzelf. Nu komen we dus bij de grenzen van onze droom, en beginnen we het mededogen te cultiveren ten einde te kunnen loslaten. We maken ons opnieuw het vermogen eigen om het leven te ervaren zoals het zich ontvouwt, en speelsheid en lichtheid nemen de plaats in van strijd en beoordeling. We voegen ons in de stroom der verandering, voorbij het idee van winst en verlies, voorbij het idee van leven en dood, en openen onszelf voor de immensheid van wat is. We beginnen ons open te stellen voor het bewustzijn zelf, door niets bedreigd, ons nergens voor terugtrekkend, en worden één met het leven zelf. In volmaakte voorbereiding op de dood, met de wetenschap dat niets ons van onze ware natuur kan scheiden, dat alleen onze eigen vergeetachtigheid er een sluier over kan werpen. Stephen Levine

Warme groet Jeltje