Toelaten van pijn 1

Een vriend van mij sloot zich aan bij een boeddhistische kloostergemeenschap in Thailand als monnik, en ging studeren bij een van de beroemde meditatie-leraren. Toen hij de leraar ontmoette, sprak deze: "Ik hoop dat je niet bang bent om te lijden." Immers, als je de waarheid wilt vinden, kun je niet toestaan dat je voortdurend geleid wordt door je weerstand, door je innerlijk verzet. Voortdurend verbergen we ons, nemen we poses aan, vinden we een aanvaardbare werkelijkheid uit, in plaats van een directe ontmoeting met de pijn en de weerstanden die werkelijk begrijpen overschaduwen. Voortdurend gaan we onze eigen bevrijding uit de weg ten gevolge van onwil om onszelf open te stellen voor alle zaken die we in al die jaren van 'uitstellen' van het werkelijke leven in onszelf opgesloten hebben. Alle aanslagvorming op het hart, al de genadeloosheid jegens onszelf, al de angst voor het loslaten van wie we denken dat we zijn. Dat is de situatie waarin we onszelf aantreffen. Hier past echter geen veroordeling. Het is iets dat we simpelweg constateren moeten. Daar zitten we dan, met onze talloze ongewenste bewustzijnsstaten. En we duwen terug, we bieden weerstand. Onze reactie beperkt ons openstaan voor wat zich het volgende moment aandient. Angst komt naar boven, en we sluiten ons af. Woede komt naar boven, en we sluiten ons af. Twijfel komt naar boven, en we sluiten ons af. De dood dient zich aan, en we sluiten ons af. Stephen Levine

Warme groet jeltje