strijden met kanker 1

Ik was een poosje bij een kankerpatiënt die met een van de tegenwoordig populaire alternatieve genezingsmethoden aan de slag was gegaan die de patiënt leren zoveel mogelijk agressieve voorstellingen te produceren en samen te bundelen ten einde het immuunsysteem te activeren en te stimuleren de kanker 'op te schrokken'. De gedachte hierachter is dat kanker het resultaat is van het ontkennen van bepaalde gebeurtenissen en ervaringen die onderdrukt werden en waarvoor verantwoording moet worden genomen. De kanker bestaat dus eigenlijk uit 'gestolde' lang gekoesterde wrokgevoelens, angsten en twijfels. Maar, zei ze, omdat de methode haar niet leerde hoe zij die woede kon loslaten en nader kon onderzoeken om zo gebruik te kunnen maken van de energie ervan, was die er in eerste instantie op gericht om 'de kanker kwijt te raken' en de kanker te 'overwinnen', wat haar het gevoel gaf dat zij, om het ironisch te zeggen, niet werkelijk de verantwoordelijkheid voor de kanker op zich nam. En dat deze agressie het proces van ontkenning dat de kanker waarschijnlijk veroorzaakt had juist alleen maar versterkte. "Het is alleen maar het nog verder van me weg duwen van een deel van mezelf." Of zoals een andere kankerpatiënt het omschreef, na zich geopend te hebben voor de ziekte en iedere voorspelling omtrent de tijd dat ze nog te leven zou hebben geloochenstraft had: "Ik weet waaruit mijn kanker bestaat. Hij bestaat uit de schilderijen die ik niet geschilderd heb, de beeldhouwwerken die ik niet gemaakt heb, de geliefden die ik niet liefgehad heb. Mijn kanker is in die zin prachtig. Het is gewoon verkeerd gerichte creatieve energie, energie die zich binnenwaarts heeft gekeerd en geblokkeerd is in een te nauwe ruimte in plaats van naar buiten de wereld in te stromen." Stephen Levine

Warme groet Jeltje