genezen en sterven 2

Het lijkt dat het in evenwicht brengen van hart en geest ofwel de ziekte uit h et lichaam verdrijft ofwel, in sommige gevallen, de betrokkene tot harmonie brengt buiten het lichaam. In elk van beide gevallen is er sprake van genezing. Wanneer je je niet langer vastklampt aan vooropgestelde ideeën over gewenste resultaten, is er geen grond meer voor het optreden van welke 'onevenwichtigheden' dan ook. Zoals mijn vriendin een keer met laconieke humor opmerkte: 'Overleven wordt hogelijk overschat.' Wanneer het de prioriteit van de genezer wordt dat de betrokkene tot een directe ervaring van zijn oorspronkelijk wezen en natuur komt, dan wordt het genezingsproces tot een lens die alle mogelijkheden van dat ogenblik doet samenballen. Wanneer de eerste prioriteit echter is om mensen te veranderen, hen te 'genezen', en iets van hen af te nemen, dan kan hoogstens verwacht worden dat het lichaam wat aan kracht herwint; de zwakte in de geest, dwz het vasthouden aan allerlei vooropgestelde ideeën die altijd als een schaduw over het hart lagen, is op geen enkele wijze aangesproken. Zolang we over 'genezen' denken als tegengesteld aan 'sterven', zal er verwarring blijven bestaan. Zolang we het leven van de dood scheiden, scheiden we onze geest van ons hart en zullen we altijd iets te beschermen hebben, iets hebben om te worden, kortom een volgende reden voor onevenwichtigheid en ziekte. Wanneer onze houding tegenover genezen evenwichtig is, is onze houding tegenover de dood dat ook. Zoals mijn vriendin zei nadat ze de dertig nieuwe tumoren had ontdekt: "De genezing heeft gewerkt. Ik zie nu dat voor mij de werkelijke genezing bestaat uit het in liefde en vol bewustzijn openstaan voor wat er het volgende ogenblik zal gebeuren. Dat is het enige wat me te doen staat: luisteren, open staan, en eenvoudigweg aanwezig zijn. Stephen Levine

Warme groet Jeltje