Wie sterft er eigenlijk?

Het is omdat je gelooft dat je geboren bent dat je bang bent voor de dood. Wie is het die geboren werd? Wie is het die sterft? Kijk binnenin jezelf? Wat was je gezicht voor jij geboren werd? Wie jij in werkelijkheid bent werd nooit geboren en zal nooit sterven. Laat degene die je denkt te zijn los en word degene die jij altijd bent geweest. In de overtuiging dat we geboren werden vereenzelvigen we ons met dit lichaam. In de verwachting te zullen sterven, identificeren we dit lichaam met wie wij zijn. Wanneer we slapen blijft, hoewel het lichaam onbeweeglijk ligt, de geest actief. De droom van het leven vervolgt zich ook zonder het lichaam. 'Wanneer ik sterf, zal ik niet langer bestaan.' Dat is het 'ik' van het bewustzijn. Het bewustzijn dat het leven droomt. We zijn bang dat we uit deze droom zullen ontwaken, dat het bewustzijn deze droomvoorstelling niet langer in stand zal kunnen houden. In die mate waarin we het lichaam vereenzelvigen met 'ik' of 'mijn', vrezen we de dood. Het lichaam sterft, dat weten we zeker. Al snel na de dood is het verval duidelijk zichtbaar. Maar de energie die deze lege vorm inblies, vervalt en vergaat die ook? Wanneer 'ik' zich met het lichaam identificeert, verwacht het vergankelijkheid. Wanneer 'ik' zich gelijkstelt aan de geest, aan het bewustzijn, vreest het uiteenvallen. Hoewel bij nader beschouwen het bewustzijn voortdurend lijkt uiteen te vallen en weer vaste vorm aan te nemen. Een constant proces van sterven en wedergeboorte, van ogenblik tot ogenblik. Wanneer we onszelf denken als het lichaam of als de geest, zijn we in verwarring omdat we zien dat in beide gevallen niets blijvend is. Alles is voortdurend aan verandering onderhevig. Wanneer je 'ik' gelijkstelt aan het lichaam, is dan deze gedachte dat 'ik' of de volgende? Of beide gedachten, ook al zijn ze misschien met elkaar in tegenspraak? Wie is de 'ik' die bedroefd is, die gelukkig is? Of is het de zich onophoudelijk ontvouwende geest? Gedachten denken zichzelf. Stephen Levine warme groet Jeltje