Spirituele stervensbegeleiding. U mag hier stukjes verwachten die daar mee te maken hebben,uit eigen ervaring en stukjes die me aanspreken. De wind die raast zal een veer laten zweven, een veer die geen weerstand kent wordt hierdoor verplaatst. Onze gedachten los laten en zijn zoals een veer, zal ons doen zweven, we zullen hierdoor de schatkamers kunnen binnen treden van innerlijke rust.
donderdag 13 juni 2013
bewustzijn en Bewustzijn 3
Maar deze optische misleiding van het bewustzijn wordt niet zo gemakkelijk doorbroken. Wanneer we lichaam en geest langzaam beginnen los te laten, kan verwarring opduiken. 'Maar ik moet toch iets zijn, ik moet toch iemand zijn!' Blijft je bewustzijn herhalen. Omdat de geest meestal in zelfbeschouwing verstrikt is, duiken er twijfel en verwarring op wanneer hij de mogelijkheid in ogenschouw neemt zijn eigen voorstellingen en modellen te overschrijden.
De menselijke geest her-schept voortdurend zijn bestaan. Wanneer we afstand doen van de volharding van de geest dat er niets is dat deze overschrijdt, dan ontdekken we dat het 'Maar ik moet toch iemand zijn!' ook slechts een volgend tijdelijk moment in de grenzeloze oneindigheid is. We beseffen dat wat de geconditioneerde geest ons vertelt niet noodzakelijk zo hoeft te zijn, hoezeer hij ons ook probeert te overtuigen van zijn soliditeit en zijn vermogen om ons te beschermen tegen onze angsten. Het is niet gemakkelijk om de veiligheid van een verondersteld 'ik' los te laten en het niet-weten van het eenvoudigweg zijn binnen te treden.
Niet langer iemand die zich afvraagt: 'Wie ben ik?', worden wij het onderzoeksproces zelf. Voortdurend vragen we ons af, ons concentrerend op het licht in plaats van op de reflecties ervan: 'Wie is het die deze gedachte denkt? Wie kijkt er? Wie zit er in deze stoel en leest dit boek, wie leest deze woorden?' En dan komt het ogenblik waarop lichaam en geest niet meer zo werkelijk te onderscheiden lijken te zijn. Dan weten we simpelweg niet meer wie of wat we zijn.
Je moet wie je denkt te zijn loslaten om te worden wie je werkelijk Bent. Wanneer je zelfs van de herinnering als iets reëels afstand hebt gedaan, vind je jezelf terug zwevend in de ruimte zonder de vertrouwde referentiepunten waaraan de geest verslaafd is. Wanneer de geest stopt met die gewoonte, gaat hij door een soort afkick-periode van twijfel en angst. 'Waar ben ik'? schreeuwt de geest vertwijfeld. De geest hunkert er naar iemand te zijn, iets te zijn. De onzekerheid over wie wij zijn schept een gevoel van leegheid.
Stephen Levine
warme groet Jeltje
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten