een lege boot

In dat verzet, in die pijn ontdekken we hoe de poging tot beheersing, de veronderstelde aanwezigheid van iemand in n andere boot, lijden veroorzaakt. In zekere zin kun je ons lichaam en onze geest vergelijken met n boot. Wie is de stuurman? Wordt er uit alle macht tegen de stroom ingeroeid? Kraakt de roeispaan in je handen? Voel je hoe de stroom tegen jouw wil ingaat? En wat gebeurt er als je de roeispaan losjes vasthoudt, en je de beweging van je hand aanpast aan de dominerende stroming en golfslag van dat ogenblik? Als de boot in brand raakt en er zich 'iemand' in bevindt, zal hij verbranden. Wanneer de boot echter leeg is, zal hij slechts tot as uiteenvallen en stilletjes in het nachtelijk water omlaagzinken zonder dat er 'iemand' verdrinkt. Als je probeert iemand te zijn die iets speciaals doet, probeert de stroom te beheersen, dan zal wanneer het onbeheersbare nadert, je verzet groter worden en je lijden intenser. Als je afstand doet van beheersing zul je net als Paul op zijn sterfbed ten gevolge van de ziekte van Hodgkin, beseffen dat 'aanvaarding een soort wonder is.' Hij zag dat hoewel er weinig in onze opvoeding, in onze persoonlijke geschiedenis is dat ons eraan herinnert dat loslaten vrijheid betekent, het juist dat openstaan voor de stroom der dingen is dat het leven 'volledig' kan maken. Wanneer je simpelweg bent, je openstelt voor Tao, voor wat zich van nature ontvouwt, zie je dat het van moment tot moment is zoals het moet zijn. Elk moment schenkt geboorte aan het daaropvolgende. Niets in deze stroom is misplaatst, niets ontbreekt. Het is volmaaktheid. Wanneer je je echter identificeert met een schuimbel in die stroom als 'ik', dan verwijder je je op dat ogenblik van het geheel. Stephen Levine

Warme groet jeltje