volmaakte vrijheid 1

Wegens onze langjarige aanmoediging om 'iemand' te zijn, een 'persoonlijkheid', hebben we het vertrouwen in het universele, in het alomtegenwoordige verloren. Dat wat eigen is aan iedereen lijkt geen waarde te bezitten. Liever nog polijsten we de tralies van onze gevangeniskooi tot ze blinken dan dat we vrij worden. Naarmate we verder gaan met ons zelfonderzoek worden we ons bewust dat we ertoe neigen de wens te koesteren dat onze spirituele praktijken ons tot iets speciaals zullen maken. Wanneer we dan echter mensen ontmoeten wier hart open lijkt te zijn, die kunnen luisteren zonder iets - of zichzelf - tussenbeide te moeten brengen dat herkenning en erkenning behoeft, dan constateren we dat de 'eigenschap' die hun juist doet onderscheiden van anderen niet hun 'speciaalheid' betreft maar juist het gevoel dat zij helemaal niet 'speciaal', 'uitzonderlijk' of wat dan ook zijn, eerder heel gewoon. Degenen die Suzuki-roshi, de Zen-meester die zo'n belangrijke rol heeft gespeeld bij het verbreiden van de ideeën en de praktijk van Zen in de VS, ontmoetten waren vaak verrast te bemerken hoe 'gewoon' hij was. De meesten van hen bewonderden hem en hielden van hem in de eerste plaats omdat er niets in hem was dat liefde en wederzijds begrip in de weg zou kunnen staan. Hij was een volmaakte spiegel, zonder een enkel vlekje, voor jouw ware natuur. De vrouw die Suzuki's lezingen na zijn dood bundelde zei over haar ontmoetingen met hem: Een roshi is iemand die de volmaakte vrijheid die binnen de mogelijkheden van ieder mens ligt heeft verwezenlijkt. Hij kent een bestaan van vrijheid in de volheid van zijn totale wezen. Stephen Levine

Warme groet jeltje