woensdag 29 mei 2013

geen verwachtingen hebben. afsluiting.

Te sterven en op te gaan in de kostbaarheid van het huidige ogenblik, zodat de waarheid van in leven te zijn zich weer openbaart. Dan is er niet langer iemand die sterft of iemand die helpt. Alleen dit moment van helderheid en liefde. De idee van 'sterven', de idee van 'ziekte' en de idee van 'helpen' hebben dan niet langer de plaats ingenomen van de levende werkelijkheid van het huidige ogenblik en er zijn slechts twee wezens die samensmelten tot één. Elk van beiden gebruikt de ander als spiegel om hun angsten en projecties onder ogen te kunnen zien, zodat ze er mee om kunnen gaan. Omdat we iedere hulp die we kunnen krijgen nodig hebben. Niet alleen degene die in bed ligt sterft, de tien mensen rond het bed sterven ook, verliezen een belangrijk deel van henzelf. In de mate dat dat leven een onderzoek naar waarheid is geweest, zal de waarheid zich aan het eind van dat leven presenteren. Hun dood is een gezamenlijk delen in de geest. Als echter het verwerven van materiële zaken de belangrijkste drijfveer is geweest, zullen de omstanders het sterven beschouwen als het verloren gaan van het lichaam, van een materieel goed. Hun dood is angstaanjagend en verwarrend. Wie ben jij te midden van jouw dierbaren? Welke betekenis zal jouw toekomstige afwezigheid hebben? Hoe kostbaar ben jij in termen van wat je doet of wie je bent? Hoe kun je jouw dood tot een gave van liefde maken? Stephen Levine warme groet jeltje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten