communicatie via het hart afsluiting

We hoorden het verhaal van een verpleegster die na het zien van een videotape waarop ik een uitleg gaf van deze communicatietechniek besloot om haar 'uit te testen' op een bijzonder 'moeilijke' patiënt die weigerde over zijn ziekte te praten om te zien of hij 'door zijn weigering heen zou kunnen breken'. Elke dag ging ze een paar keer een kwartiertje naast het bed van deze man zitten om hem in haar hart te vertellen hoe hij 'zou moeten omgaan' met zijn hachelijke situatie. 'Blijf niet zo vastzitten in je angst, ontken je dood niet langer', zei ze tegen hem zonder tegen hem te spreken. 'Je hoeft nergens bang voor te zijn, ontkennen zal je er niet van bevrijden.' Een week lang zat ze zo iedere dag een paar keer een kwartiertje aan het bed van haar patient, die, naar zij overtuigd was, zij hielp door hem te vertellen wat hij zou moeten doen. Toen zij na het weekend op maandagochtend weer aan het werk wilde gaan, kwam de hoofdzuster naar haar toe om haar te vertellen dat die speciale patiënt haar bezoek niet langer op prijs stelde. 'Waarom niet?' Vroeg ze in opperste verwarring. Omdat, antwoordde de hoofdzuster, hij zei dat je te veel praatte. Wanneer je van hart tot hart spreekt, communiceer dan liefde en niet wat jij wilt of meent dat mensen moeten doen of zijn. Het is niet een techniek die speciaal is toegesneden op mensen die sterven. Dat zou sterven trouwens iets specialers maken dan het is. Het is simpelweg een andere manier om anderen in hun hart te raken, om jouw hart te open te stellen zodat anderen dat ook kunnen doen. Het is even effectief aan de ontbijttafel als in de operatiekamer. Stephen Levine Warme groet Jeltje