Mevr.Sylvan

Een paar jaar geleden belde een vriend mij vanuit het ziekenhuis op om te zeggen dat de ziekte van zijn moeder plotseling veel erger was geworden en de dokter hem verteld had dat hij zich diende voor te bereiden op de komende dood. Hij vroeg mij: "Zal ik haar meenemen naar haar eigen huis om daar te sterven? Of zal dat de pijn en het verdriet voor de andere gezinsleden alleen nog maar groter maken?" Terwijl we er samen even over spraken werd het al snel duidelijk dat de meest geschikte plaats haar eigen bed zou zijn, waar ze zou kunnen sterven omringd door mensen die van haar hielden en te midden van de vertrouwde omgeving van haar eigen huis. De volgende dag bracht hij zijn moeder thuis om daar te sterven. Iedereen in de buurt 'wist' dat mevrouw Sylvan 'boven lag te sterven'. De eerste dagen kwam er zo nu en dan een buurvrouw aan de deur om een door haar klaargemaakte maaltijd te brengen of een ander als ondersteuning bedoeld geschenk, om de andere gezinsleden 'sterkte te wensen' en een verstolen blik naar binnen te werpen in wat de bezoekers veronderstelden een mistroostige, treurende lugubere omgeving te zijn. Iedere keer echter dat iemand iets kwam brengen werd hij of zij in plaats van met zwaarmoedigheid begroet door warmte en vriendelijkheid van de kant van de echtgenoot, zoons en de aanwezige verpleegster, die allen wel enigszins vermoeid leken maar verder volkomen vrede hadden met alles. Naarmate de weken voorbij gingen, leken de buurtbewoners meer en meer aangetrokken te worden door het huis waar de stervende lag. Na enige tijd durfden zij verder te komen dan de deurmat en toen zij de woonkamer van het huis betraden ervoeren ze een totaal andere sfeer dan ze verwacht hadden. Ze ervoeren een warmte, mededogen en vredigheid die ze daarvoor bij dit gezin nog nooit ervaren hadden. En geleidelijk aan representeerde dit huis voor de andere buurtbewoners niet langer dood en ellende, maar liefde en zorgzaamheid. Mevrouw Sylvan stierf tenslotte in totale vrede en omgeven door zorgzaamheid en liefde. Stephen Levine

Warme groet Jeltje