stadia van sterven afsluiting.

Iedereen belandt klaarblijkelijk op het punt waarop hij uit het lichaam verdwijnt en het lichaam wel moet achterlaten. Iedereen doet de ervaring op dat de elementen weer opgaan in hun oorspronkelijke staat van energie. De afzonderlijke hoedanigheden van vastheid, vloeibaarheid, temperatuur en stromende beweging overheersen niet langer en er is alleen nog sprake van het vrij rondzwevende bewustzijn. Enkele ogenblikken lang straalt het Bewustzijn helderder dan duizend zonnen bij elkaar en dan is er nog slechts de ervaring van de ene werkelijkheid waaruit de hele schepping is ontstaan. De duur van die ervaring van licht schijnt van mens tot mens te verschillen. Dit is misschien afhankelijk van de bereidheid om jezelf open te stellen voor de waarheid, het vertrouwen en de eerbied die je koestert voor je oorspronkelijke aard. Dit is slechts een voorstelling in een notedop van het ogenblik waarop je sterft, maar volgens de leerstellingen van de verschillende religies en geloofsovertuigingen is dit nog maar het eerste deel van het proces voordat de onbewuste neigingen zich opnieuw hebben hersteld en zich verenigen om even zovele rijken na de dood te scheppen als de geest voor het sterven had geschapen. Toen hij iets vernam over dit steeds verder voortschrijdende proces, vroeg iemand: "Bestaan die rijken na de dood dan echt?" Waarop iemand anders antwoordde: "Ze zijn net zo werkelijk als jijzelf. Maar niet werkelijker! In feite zijn ze alleen maar zo werkelijk als jij denkt dat jij dat bent." Een heleboel mensen vinden het nuttig om te 'oefenen' in sterven. Ik heb met verschillende mensen de ervaringen die tijdens het stervensproces zouden kunnen optreden gerepeteerd, zodat zij ze helder en liefdevol tegemoet zouden kunnen treden. Zo'n repetitie moet natuurlijk uitgevoerd worden met de lichtheid van 'het juiste van de zaak niet weten', zodat je geen programma opstelt voor wat er later zou moeten gebeuren. Onze benadering van wat we u hier voorleggen is tegenover het leven hetzelfde als tegenover de dood: het is een erkenning, een opening, een loslaten. Leren sterven is leren oplossen voorbij de dingen die je op dit moment zou willen vasthouden, je onbevooroordeeld openstellen voor wat er gaat volgen, zonder dat je je ergens aan vastklampt. Wij leren iedere dag, elk ogenblik om te sterven: om op te lossen in de oceaan van het zuivere Zijn. Stephen Levine

warme groet Jeltje