dromen en waken afsluiting

In vele culturen, en ook door mensen die klinisch dood waren verklaard maar toch weer terugkeerden naar het leven, wordt gezegd dat het feitelijke stervensproces op zich niet onplezierig of zelfs maar beangstigend is. Iemand zei dat het was alsof je een knellende schoen uittrekt. Het moment van sterven biedt een unieke mogelijkheid. Op dat moment, waarop we het lichaam laten vallen, kunnen we zien hoe het bewustzijn de wereld vormt. De wereld is in ons, wij zijn niet in de wereld. Het bewustzijn is verslaafd aan en bepaald door zijn zien, horen, ruiken, tasten, proeven en denken. Nu echter vind je je terug zonder lichaam, ogen, oren en neus, maar de vergelijkbare zintuiglijke ervaringen zijn er nog wel. Er is een overeenkomst met de slaap. Ook als je slaapt, zie je niet met je ogen, hoor je niet met je oren, ruik je niet met je neus; en tegelijk heeft het bewustzijn soortgelijke zintuiglijke ervaringen. Sommige dromen zijn zelfs zo invloedrijk dat ze ons leven fundamenteel veranderen. Sterven biedt dus de mogelijkheid tot het herkennen van de immensheid van het licht van onze oorspronkelijke natuur. 'Wat je nu vindt, dat zul je ook dan vinden'. Des te meer problemen je hebt met je nu open te stellen voor dat licht, des te zwaarder zal het je vallen na je dood in de open armen van Jezus of het mededogen van Boeddha - zo die zullen verschijnen - beschutting te vinden. Stephen Levine

warme groet Jeltje