dromen en waken 1

Datgene dat nu wat wij de dood noemen het lichaam verlaat wordt door sommigen de 'ziel' genoemd, door anderen het 'bewuste element van ons' of de 'karmische bundel'. Hoe je het echter ook noemt, het gaat erom dat je je daarop concentreert. En herkent, met hoeveel 'ik weet het niet' dat ook gepaard gaat, dat er een zekere continuïteit lijkt te zijn, niet van een 'iemand' maar van energie waaruit de mentale constructie van die 'iemand' ooit ontstaan was. Zolang er nog enige mentale projectie resteert voor eventuele incarnatie, zal dat ook gebeuren. Wanneer je slaapt, zegt het slaapbewustzijn dat de waaktoestand een inbeelding is en alleen de slaaptoestand werkelijkheid. Wanneer we echter ontwaken, kijken we terug op dromen van de afgelopen nacht en zeggen: 'Dit is de werkelijkheid, niet die dromen.' Wanneer we echter beide herkennen als voorbijgaande droomstaten, kunnen we beide ervaren als zich ontvouwende processen en de 'ik' die de werkelijkheid gevangen houdt, loslaten. De ervaring is alleen maar zo reëel als jij jezelf veronderstelt reëel te zijn. Als je je bewustzijnsinhouden nader onderzoekt, zul je de oorsprong van het bewustzijn op het spoor komen. Dan ervaar je direct, uit eerste hand datgene waaruit de idee van 'ik', van 'iemand' die sterft, geboren wordt en eventueel verlicht kan worden, ontstaat. In die vergelijking verbleekt dat 'ik' en vormt het slechts een luchtbelletje te midden van de immensheid van de waarheid. Stephen Levine

warme groet Jeltje