De pop

Lees goed dit verhaal… Je zal later begrijpen waarom… In een winkel ben ik tussen de rekken van de speelgoed afdeling. In men ooghoek viel me een jongentje op van zo’n 5 jaar, Die een mooie pop in zijn arme hield… Hij stopte niet haar haren te strelen en haar tegen zich aan te drukken. Ik vroeg me af voor wie deze pop voorbestemt was. Toen draaide de jongen zich naar een dame die zich naast hem bevond: “Tante ben je zeker dat ik niet voldoende centen heb ?” De dame antwoordde hem een beetje ongeduldig: “Je weet dat je niet voldoende geld hebt om het te kopen.” Toen vroeg de tante hem daar enkele minuten te blijven wachten, en ze vertrok snel. De kleine jongen hield nog steeds de pop in zijn handen. Uiteindelijk ben ik naar hem toegestapt en heb ik hem gevraagd aan wie hij deze pop wou geven. “Het is de schattigste popje dat me kleine zusje ooit met Nieuwjaar wou hebben, ze was er zeker van dat de Kerstman het haar zou brengen.” Ik zij hem toen dat hij haar deze pop dan wel misschien zou brengen, en hij antwoorde triestig: “Neen, de Kerstman kan niet gaan waar men zusje zich nu bevind. Ik moet het popje aan men mama geven zodat zij ze haar kan brengen.” Hij had zo’n triestige ogen toen hij dit zij. “Zij is vertrokken naar Jezus, Papa zegt me dat mama ze binnen kort gaat volgen, dus dacht ik dat zij dit popje wel mee kon nemen en haar dan aan men zusje kon geven. Men hart was bijna stil blijven staan. De kleine jongen heeften zijn blik naar boven en zij me : “Ik heb tegen men papa gezegd dat ze niet direct mocht vertrekken. Ik heb hem gevraagd te wachten tot ik terug van de winkel was.” Toen heeft hij een foto laten zien, genomen in de winkel, waar hij het poppentje in zijn handen had en hij zij: “Ik wil ook dat zij deze foto mee neemt, zo weet ze, dat ze het niet mag vergeten. Ik hou van men mama en zou willen dat ze me nooit verliet, maar, papa zegt me dat ze moet gaan met men kleine zusje.” Vervolgens liet hij zijn hoofd zakken en werd stil. Ik voelde in men handtas en nam er een handbeugeltje uit met enkele briefjes en vroeg aan de jongen: “En als we nu eens je centen terug hertellen voor zeker te zijn ?” “Ok, zij hij, ik moet er zeker genoeg hebben.” Ik gleed mijn geld tussen dat van hem en we begonnen te tellen. Er waren nu zeker voldoende centen voor het popje en zelf meer. Stilletjes, vezelende de jongen: “Bedankt Jezus om me voldoende centen te hebben gegeven.” Toen keek de jongen me aan: “Ik had gevraagd aan Jezus om het te regelen dat ik voldoende centen zou hebben, zodat ik dit poppetje kon kopen en dat men mama het popje aan men zusje kon brengen. Hij heeft men gebed aanhoort. Ik wou ook genoeg hebben om een boeket witte rozen te kopen voor men mama, maar ik durfde het niet te vragen. Maar hij heeft me genoeg gegeven om het popje en de witte rozen te kopen. Weet U, mijn mama houd zo veel van witte rozen…” Enkele minuten later kwam de jongen zijn tante terug, ik ging op zij door men winkel mandje te verplaatsen. Ik heb men inkopen beëindigd in de winkel met een heel ander beeld dan toen ik begonnen was met men aankopen. Ik kan de kleine jongen maar niet vergeten. Toen herinnerde ik me een artikel in de krant van enkele dagen geleden, waarin een chauffeur onder invloed een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar dochter zatten. Het kleine meisje was opslag dood en de moeder zeer zwaar gewond. De familie moest een beslissing nemen op het zuurstof apparaat tot stilstand te brengen. Was het deze familie van die kleine jongen ? Twee dagen laten las ik in de krant dat de moeder was komen te overlijden. Ik heb het me niet kunnen laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me te begeven naar het mortuarium waar de jonge dame lag. Ze lag daar, met een mooie boeket witte rozen in de hand, het popje en de foto van de kleine jongen in de winkel. Ik heb het salon verlaten, al huilend, wetende dat men hele leven voor altijd veranderd zou zijn. De liefde dat de kleine jongen had voor zijn mama en zijn kleine zusje was zo groot, zo ongelooflijk en in een fractie van enkele seconde, een bedronken chauffeur heeft hem alles ontnomen…

Warme groet Jeltje