zondag 27 oktober 2013

stadia van sterven 1

Over de ervaring van het sterven kunnen we eigenlijk alleen maar een aantal speculaties doen. In de Tibetaanse boeddhistische traditie heeft men echter rond de ervaring van het sterven een vrij aanzienlijke techniek ontwikkeld; door verschillende meditaties wordt iemand ertoe aangemoedigd zich met dit zo kostbare ogenblik vertrouwd te maken, om het sterven te beoefenen als een middel om tot een dieper inzicht te komen in al die dingen waardoor wij een verkeerde opvatting over het leven hebben gekregen. Een inzicht in de manier waarop wij de automatische, in wezen onpersoonlijke processen van de geest ten onrechte zijn gaan houden voor een afzonderlijk, afgescheiden zelf, iets dat we voor geen goud willen kwijtraken, iets dat we voor de dood zouden moeten behoeden. Door deze meditaties krijgen we het gevoel dat de allesoverheersende lichamelijke ervaring bij het overgangsproces dat wij sterven noemen, eigenlijk niets anders is dan een proces van losmaken. We krijgen het gevoel dat het sterven niets anders is dan een versmelten, een oplossen, waarbij elk volgend stadium slechts een verdere uitbreiding vormt van het vorige. De grenzen worden steeds verder verlegd. Het uiterlijke en het innerlijke gaan steeds meer een eenheid vormen. Sterven is een proces van zich geleidelijk aan terugtrekken. Uit de verschillende overleveringen blijkt dat het van twintig minuten tot een paar uur kan duren voor het bewustzijn zich volledig uit het lichaam heeft teruggetrokken. Stephen Levine
Warme groet Jeltje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten