Onze stoffelijke lichamen bestaan uit vaste, vloeibare en gasvormige stof en etherische stof, daar komt bij een soort magnetische aantrekking tot de aarde, het resultaat van onze begeerte naar geboorte. Zelfmoord verwoest alleen het meest stoffelijke deel van het lichaam, het is als het nemen van de pit uit een onrijpe perzik of abrikoos. Het geeft een voortdurend hol gevoel van intense, niet te stillen honger, totdat de magnetische banden met de aarde afgesleten zijn. Er is ook een ondragelijk zwaar loden gevoel van voortdurende vermoeidheid, wat voortkomt uit het onvermogen om vrij te komen van dit aan de aarde gebonden zijn.
Stel u voor, dat ge in een duikerspak over straat moet gaan( hier wordt bedoeld de oude versie). Dat is zo zwaar, dat men ternauwernood zijn voet kan optillen. Deze vermoeidheid wordt veroorzaakt door een geringe hoeveelheid van stoffelijke zwaartekracht, die deze aan aarde gebondenen onmogelijk kunnen afschudden. Meestal vallen zij in slaap, maar hoewel ze weken aaneen onbewust kunnen blijven, ontwaken ze altijd met dit gevoel van hopeloze vermoeidheid.
De gevolgen van zelfmoord zijn oneindig erger dan elk gevoel van neerslachtigheid, jalouzie, armoede, schande of lafheid, dat ertoe leidt.
Dikwijls is de mens enigzins gebonden aan de plaats van de daad en dat wordt ook een vervelend bestaan. Ga eens dag en nacht voor de duur van een jar op de hoek van de straat staan, dan kunt u enigzins de verveling ervan voorstellen.
Warme groet Jeltje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten