Amazing Grace

Krishnamuti over de dood.

We zijn bang te sterven. Om een eind te maken aan de angst voor de dood moeten we met de dood in aanraking komen, niet met het beeld dat het denken zich heeft gevormd omtrent de dood, nee, we moeten daadwerkelijk voelen hoe die toestand is. Anders komt er aan de angst geen einde, omdat het woord dood al angst oproept, zodat we er niet eens over willen praten.
Is het voor ons, als een gezond, normaal mens die in staat is te redeneren, objectief te denken en iets waar te nemen, mogelijk met het feit van de dood in zijn totaliteit in aanraking te komen? Het organisme zal door slijtage, door ziekten, uiteindelijk sterven.

Als we gezond zijn willen we erachter komen wat dood zijn betekent. Een ziekelijk verlangen is dat niet, want door te sterven zullen we misschien begrijpen wat leven is. Het leven, zoals het nu is, is een kwelling, eindeloze beroering en tegenstrijdigheid, en daardoor zitten we met conflicten, ellende en problemen. De dagelijkse gng naar het werk, de herhaalde pleziertjes met hun kwellingen, de ongerustheid, het tastend zoeken, de onzekerheden, dat is wat wij leven noemen. Aan die manier van leven zijn we gewend geraakt. We accepteren die, we worden er oud mee en gaan dood.
Om er zowel achter te komen wat leven is als te ontdekken wat sterven is moeten we met de dood in aanraking komen, dwz, we moeten iedere dag een einde maken aan alles wat we gekend hebben. We moeten afsterven aan het beeld dat we ons hebben gevormd van onszelf, van onze familie, van onze relatie, het beeld dat we hebben opgebouwd op basis van genot, van onze verhouding tot de samenleving, van alles. Dat is wat er zal gebeuren als de dood daar is.

Weet je wat het betekent in aanraking te komen met de dood, zonder overleg of protest te sterven? Als de dood komt overlegt die niet met je. Om hem tegemoet te kunnen treden, moet je elke dag aan alles afsterven, aan je verontrusting, aan je eenzaamheid, aan de relatie waaraan je je vastklampt, je moet afsterven aan je denken, aan je gewoonten, aan je vrouw, man, zodat je met nieuwe ogen naar je vrouw/man kunt kijken, je moet zodanig afsterven aan de samenleving dat je als mens nieuw, fris en jong bent en er zo naar kunt kijken
Maar je kunt de dood niet tegemoet treden als je niet iedere dag sterft. Alleen als je sterft is er liefde. Een angstige geest kent geen liefde, die kent gewoonten, die kent sympathie, die kan zichzelf ertoe zetten vriendelijk en oppervlakkig attent te zijn. Maar uit angst komt verdriet voort en verdriet is tijd in de vorm van denken.

Een eind maken aan t verdriet betekent dus terwijl je leeft in aanraking komen met de dood door af te sterven aan je naam, je huis, je eigendommen, aan de goede zaak waarvoor je je hebt ingezet, zodat je fris, jong en helder bent en de dingen kunt zien zoals ze zijn, zonder de minste vertekening. Dat is wat er zal gebeuren als je sterft.
Maar wij hebben de dood beperkt tot het fysieke. Met ons logische , gezonde verstand weten we heel goed dat aan ons organisme een eind zal komen. Daarom bedenken we een fantasieleven van dagelijkse ellende, dagelijks gebrek aan gevoeligheid, steeds toenemende problemen met alle daaraan verbonden domheid. En dat leven, dat we willen meenemen naar het hiernamaals, dat we de 'ziel' noemen, daarvan zeggen we dat het iets bijzonder heiligs is dat deel heeft aan het goddelijke, maar het maakt nog steeds deel uit van je denken en heeft daarom niets met goddelijkheid te maken. Het is je leven!
We moeten dus elke dag stervend leven, stervend omdat je dan in aanraking komt met het leven.

Warme groet Jeltje

Barend van der meer/ het Woord.

Beste lezer,

Zo nu en dan zal ik een stukje van Barend plaatsen.
Als het je niet raakt, laat het gewoon liggen,heeft het wel iets te zeggen, neem het met beide handen aan als een kleine wegwijzer op je weg.

Wie de verklaring van deze woorden zal vinden, zal de dood niet smaken.

De dood belemmert het licht.
Dood is duisternis, afwezigheid, verstarring, dichtheid. Hardheid des gemoeds. Het licht is in het woord. De verklaring van het woord maakt het woord tot open venster waar het licht doorheen gaat schijnen. Eerst een weinig, dan al sterker en sterker. In het woord is het licht en het licht is het leven der mensen. De mens die het licht door de woorden ziet schijnen weet dat het zijn innerlijk licht is dat hem door het woord tegemoet straalt. Het licht doet het gesloten woord open gaan.
Het woord is als een sleutel van de ziel. Er zijn woorden die de ziel openen. Dan schijnt het licht, verborgen in de mens, door het woord die mens tegemoet. Het is het licht van zijn eeuwigheid, zijn onsterfelijkheid.

In de mens is het licht der onsterfelijkheid verborgen, het verborgen vuur. Hij is geworteld in vuur. Zijn vuur is licht uit oerlicht. Vuur uit oer-vuur. God is een brandend vuur. Het heeft een stem, de stem is een woord dat zich zelf spreekt. De verklaring der woorden is de stem horen die zich zelf spreekt. De stem uit het vuur, uit het oerlicht, stroomt door het woord tot de mens. Dat is verlichting van het woord. Het helder worden van het woord. Klaar en helder. Daarin is de dood niet. Als het woord in de mens verklaard wordt, wordt de dood doorzichtig. Hij wordt onwerkelijk en lost op.

Niet het lichaam lost op, maar de voorstelling in het lichaam dat de mens enkel iets lichamelijks zou zijn, alleen uiterlijke gedaante. In het licht van het woord is er geen gehechtheid aan het lichamelijke.
Als de kraan geopend is, stroomt het water door de kraan. Het water laat zich niet binden door de kraan, komt alleen maar in de speciale vorm van de leiding tevoorschijn. De uitmonding is rond, vierkant, sproeiend, fijn, vol geweld enz. Zoals het licht in een donkere kamer valt of er helemaal doorheen kan schijnen. Het woord wordt uitdrukking en gestalte van het innerlijke woord.

Achter het gesproken woord woont het ongesproken woord. Achter het geopenbaarde licht, het ongeopenbaarde licht. Woord achter woord, licht achter licht, hart achter hart.
Er is teveel dood in de mens dan dat hij het rechtstreekse licht uit de oer-bron zou kunnen verdragen. Daarom moet hij de dood geleidelijk leren vernietigen opdat zijn ziel, die de zin van het lichaam is, hem uit de centrale kracht verheldert en verlicht. Het vlees is de dood, het lijk, en zal steeds schaduwen in de ziel blijven werpen. De overwinning van de dood ligt dan ook alleen in de doorbraak van het licht, zoals we zouden zeggen dat het water dat de dijk doorbroken heeft daar de dijk heeft overwonnen. De dood niet smaken, zal dan betekenen in het bewustzijn deel krijgen aan het onvergankelijke leven, het leven dat hetzelfde is voor de poort van de dood als daarachter. De ziel ademt dan in het zelfde licht.

Barend van der Meer

Beste lezer,

Het nu volgende stukje is het eerste traktaat van het Corpus Hermeticum, Poimandres genaamd.
Hierin vinden we een prachtige beschrijving van de ziel die na de dood door de harmonie van de sferen opstijgt en in iedere van de zeven sferen een deel van haar psychische omhulsel aflegt.

Allereerst geef je bij de ontbinding van het stoffelijke lichaam het lichaam zelf over aan de verandering, en het uiterlijk dat je hebt wordt onzichtbaar, en je persoonlijkheid, die geen uitstraling meer heeft, geef je over aan de demon.En de zintuigen van het lichaam gaan terug naar hun eigen bronnen, gaan daar weer deel van uitmaken en voegen zich weer bij de werking daarvan. En de drift en de begeerte keren terug naar de redeloze natuur.

En zo begeeft zich de mens dan omhoog door het samenspel van de sferen: aan de eerste sfeer geeft hij zijn vermogen tot groei en vermindering, aan de tweede het instrument van het slechte, de nu effectloze listigheid, aan de derde het onmachtig geworden bedrog van de begeerte, aan de vierde het uiterlijk vertoon van de heerschappij, nu zonder hebzucht, aan de vijfde de goddeloze overmoed van onbezonnen doldriestheid, aan de zesde de boze aandriften van rijkdom, die nu geen invloed meer heeft, en aan de zevende sfeer de leugen die valstrikken spant.

En dan komt de mens,ontdaan van astrale invloeden, in de achtste sfeer, alleen in het bezit van zijn eigenlijke Zelf, en samen met de geestelijke wezens bezingt hij de Vader. En alle aanwezigen verheugen zich over zijn komst, en als hij dan aan zijn metgezellen gelijk is geworden, hoort hij ook hoe bepaalde machten boven de achtste sfeer met zoete stem God bezingen. En dan stijgen zij in rangorde op naar de Vader, geven zich over aan de Machten en, zelf Machten geworden, komen zij in God. Dat is de gelukkige voleinding voor hen die de Gnosis bezitten: God worden.

Hoop dat u dit in overweging wilt nemen. Niet alleen met uw verstand, maar vooral, met uw hart. Heeft u vragen? Stel ze gerust. (mag ook via mail)

Warme groet Jeltje

luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij begint mij te vertellen,
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je me in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken

Misschien is dat de reden
waarom voor sommige mensen bidden werkt.
Omdat God niets terug zegt en Hij geen adviezen
geeft of probeert om de dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen maar en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus alsjeblieft,
luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen

En als jij wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je,
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

Auteur voor mij onbekend.
Warme groet Jeltje

Ouderdom en een warm bad.

Elke week ging hij in bad.
Met opgetrokken schouders en dicht geknepen ogen,
Hing hij onbeholpen aan mijn arm.

De damp die van het water kwam, maakte hem geruster,
Witte stoom.
Bij elk kledingstuk wat uit gaat, bevangt hem meer en meer,
een oude vertrouwde droom.

Voorzichtig laat ik hem in het water glijden,
Hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst,
Hij zucht,
Als bij het lessen van zijn dorst.
En om zijn mond een grote glimlach.

Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden.
Zijn dunne voeten steken omhoog als bleke bloemen.
Zijn bleke benen die al lichtjes verdorden,
komen als berkenstammen door het groen opdoemen.

Hij voelt zich in dit water nog als ongeboren,
En weet niet dat dat sommige vruchten nog niet rijpen.
Ook dat hij de dingen van de geest nog niet hoeft te begrijpen.

En elke keer als hij uit bad gehaald wordt,
Stribbelt hij tegen en huilt even.
Elke week wordt hij opnieuw geboren,
En wreed gescheiden van het veilige water-leven

warme groet jeltje

Auteur mij onbekend.

Zelfmoord van een vriend.

Lieve lezer,

Een ervaring die grote impact heeft gehad op een deel van mijn leven is wel de zelfmoord van een goede vriend van me.
Ik zal proberen vanuit mijn herinnering het zo goed mogelijk hier te vertellen.

Op 23 Juni 2009 ’s avonds om 9 uur kreeg ik een mailtje dat hij het forumpje, wat hij zelf had aangemaakt, helemaal aan mij over deed. Met inlog codes en al.
Doe je best, was een zinnetje wat erbij stond.
Vreemd. Nu wist ik dat hij wel vaker met zelfmoord gedachtes had rond gelopen en hoe de situatie thuis was met zijn zoon, wat er niet beter op werd.
Hier klopt iets niet, zijn forum was hem alles.
Ook in mail contact liet hij dat merken.

Toen heb ik hem een smsje gestuurd, wat er aan de hand was. Zijn antwoord was; ik mag er uit stappen als ik dat wil en ik maak daar dankbaar gebruik van.
Phoe hee, dat was even een flinke schrik.

Eerlijkheids halve moet ik u vertellen dat hij op spiritueel gebied goed onderlegd was, was bekend met de kabbala, had daar een hele studie van gemaakt, was bekend met de oude evangelïen en de gnostiek.
Toch kon hij de innerlijke vrede niet vinden, erger nog, er waren veel triggers die hem dit in zijn gedachten en gevoelens deden ontwaken. (het lezen en bestuderen er van is niet voldoende)

Vele factoren zoals het schelden van zijn zoon; “ Schele jood, ik pis op je graf, enz. (kan het hier niet herhalen) zijn mede triggers die er niet goed aan deden. (Let wel, hier is geen schuld aan de zoon) Ook het stikkertje “ Borderline” heeft hem een paar keer op de afdeling psychiatrie doen belanden.

Dat hij scheel was was te wijten aan het feit dat zijn vader hem als klein kind in de box hard had geslagen waardoor zijn neus en oog werden beschadigt.

U begrijpt wel dat dit trauma hem dan ook nog steeds bezig hield. En het feit dat zijn moeder van joodse afkomst was.
Begrijpt u hoeveel triggers hier aanwezig waren?

Dit even in het kort wat er speelde.
Ik heb hem toen gebeld en ruim een uur gesproken met hem. Dat dit niet mocht baten begreep ik al snel. En sprak af dat ik de volgende dag naar hem toe zou komen. (Amersfoort)
Toen heb ik de hulpdiensten in Amersfoort gebeld of ze alsjeblieft daar naartoe wilden gaan om dat ik het niet vertrouwde. Moet de hulpdiensten een pluim geven hierin, ze geloofden me direct en zijn daar 4 uren aanwezig geweest met de belofte om me terug te bellen.
Dit liet nogal op zich wachten dus belde ik zelf waarop ik hem zelf aan de telefoon kreeg, en o,o,o, pas op ze zijn heel gewiekst als het er op aan komt. Ga maar lekker slapen meisje, ik zie je morgen. U begrijpt wel dat ik daar niet gerust op was, maar kon niets doen en moest het overlaten aan de hulpdiensten. Onrustig ben ik naar bed gegaan, pas rond 4 uur kwam de rust.
Ik wist/ voelde dat het niet nodig was om naar Amersfoort te reizen. ( je hebt dat soms)

De volgende ochtend belde zijn zoon om 10 uur en vertelde me dat hij zij vader had gevonden in de schuur, opgehangen.

Kun je hier iets tegen/ aan doen? Een hele grote nee.
Het gevoel wat het me gaf was de grote onmacht tegen iets dat vele malen sterker is dan wat ik kon vermoeden.En ik mag u wel vertellen die onmacht is iets vreselijks op dat moment.
Ook het schuldig voelen......had ik maar....

En nu kan ik zeggen; het heeft mijn leven verandert, en voel je zeker niet schuldig.
Geef liefdevolle gedachten zodat deze toch mooie ziel straks als een lichtstraal omhoog kan gaan.

warme groet Jeltje

Death and The Eternal Eckhart Tolle

Sleep song

lengte van een aardleven en zelfmoord. 3

Oorzaak van verschijningen.

Het nu volgende stukje heb ik in zijn geheel overgenomen, wellicht zijn er dingen die u niet aanspreken, laat ze gewoon liggen, als het u aanspreekt.... overweeg het.

Nu volgt een beschrijving van het leven na de dood van Guiteau, de moordenaar van president Garfield,zoals dit wordt weergegeven in de brieven van de Meesters van Wijsheid.

Garfield werd in mei neergeschoten en stierf in september. **
En zijn moordenaar werd opgehangen.
De Meester zegt:” maakt nu een toestand door, waarin hij voortdurend schiet op de president, steeds gevonnisd wordt, steeds gehangen, steeds vervuld met de gedachten en daden, waarvan hij op het schavot vervuld was”.

Dit voortdurend herhalen van de daad en de omstandigheden, die er toe leidden, niet voor ‘eeuwig’ zijn, maar alleen gedurende de periode, die zijn natuurlijke aardleven geduurd zou hebben. Dat is erg genoeg, maar er is een tegenwicht, want het arme slachtoffer van executie of zelfmoord zal, wanneer hij weer op aarde geboren wordt, zulk een afkeer hebben van die bepaalde misdaad, dat zijn geweten hem zal bewaren voor de herhaling van die fout, maar dat geweten kan niet verhinderen, dat zijn vorige begeerte naar zelfvernietiging een natuurlijk gevolg voortbrengt in zijn volgend aardleven. Zijn meer ontwikkeld geweten werkt op zijn eigen gebied, en stoffelijk moord op het zijne.

Het is mogelijk, dat zijn geweten een voorgevoel heeft van een geweldadige dood, wanneer hij die leeftijd bereikt heeft, waarop hij vroeger zelfmoord pleegde. Maar na die dood zou hij waarschijnlijk leren het stoffelijk lichaam naar waarde te eerbiedigen.

De samenleving begaat een misdaad, elke keer, dat zij de doodstraf toepast. Het doet geen goed, maar het doet groot kwaad aan de samenleving. Als de misdadiger werkelijk slecht is, wordt hij vrijgemaakt om zwakke mensen te beïnvloeden misdaden te begaan, in het geval van zelfmoord trachten zij andere zwakke mensen daartoe over te halen.

De beruchte brug van Pasadena heeft veel slachtoffers geëist, zij, welk leven gered werd, verklaarden, dat ze gewenkt werden door anderen, die hun voor waren gegeaan.

Doodstraf moest vervangen worden door levenslange gevangenisstraf, want gedwongen dicipline is juist, wat de bandeloze nodig hebben voor hun verbetering. Zij houden er niet van en proberen het dus een volgend aardleven te vermijden en gedragen zich op erewoord vrijgelatenen.
Op deze wijze ontwikkelen zich langzaam de menselijke wezens. Er is echter een betere en snellere weg tot groei, en die is, aandacht te schenken aan de raadgevingen van grote leraren zoals Christus of Boedha, maar weinigen hechten waarde aan die betere weg. Zij blijven liever in de School van de Harde Slagen.

warme groet Jeltje

A moment Lost/ Enya

lengte van een aardleven en zelfmoord. 2

Aan de aarde gebonden.

Onze stoffelijke lichamen bestaan uit vaste, vloeibare en gasvormige stof en etherische stof, daar komt bij een soort magnetische aantrekking tot de aarde, het resultaat van onze begeerte naar geboorte. Zelfmoord verwoest alleen het meest stoffelijke deel van het lichaam, het is als het nemen van de pit uit een onrijpe perzik of abrikoos. Het geeft een voortdurend hol gevoel van intense, niet te stillen honger, totdat de magnetische banden met de aarde afgesleten zijn. Er is ook een ondragelijk zwaar loden gevoel van voortdurende vermoeidheid, wat voortkomt uit het onvermogen om vrij te komen van dit aan de aarde gebonden zijn.

Stel u voor, dat ge in een duikerspak over straat moet gaan( hier wordt bedoeld de oude versie). Dat is zo zwaar, dat men ternauwernood zijn voet kan optillen. Deze vermoeidheid wordt veroorzaakt door een geringe hoeveelheid van stoffelijke zwaartekracht, die deze aan aarde gebondenen onmogelijk kunnen afschudden. Meestal vallen zij in slaap, maar hoewel ze weken aaneen onbewust kunnen blijven, ontwaken ze altijd met dit gevoel van hopeloze vermoeidheid.

De gevolgen van zelfmoord zijn oneindig erger dan elk gevoel van neerslachtigheid, jalouzie, armoede, schande of lafheid, dat ertoe leidt.
Dikwijls is de mens enigzins gebonden aan de plaats van de daad en dat wordt ook een vervelend bestaan. Ga eens dag en nacht voor de duur van een jar op de hoek van de straat staan, dan kunt u enigzins de verveling ervan voorstellen.

Warme groet Jeltje

lengte van een aardleven en zelfmoord. 1

Lieve lezer,

De nu volgende stukjes die ik wil behandelen kunnen confronterend zijn.
Toch meen ik, en vooral in deze turbulente tijd, dit te moeten behandelen.
Mijn gevoel zegt me dit vooral te doen en dat neem ik serieus.

Ik maak gebruik van het boekje van CH. Hampton; het leven na de dood, wat gebeurt er wanneer wij sterven.
Wellicht zullen er ook stukjes tussen zitten uit eigen ervaring.

Wat zijn de gevolgen van zelfmoord na de daad en welk invloed hebben ze eventueel op ons.

Eerst even een kleine inleiding;

HOE KUNNEN WE HELPEN.

De lengte van een aardleven hangt af van de sterkte van het verlangen naar geboorte en van onze zelf geschapen bestemming.
Neem eens aan, dat de ons toegedachte tijd tachtig jaar is, maar dat we in een vorig leven uit onvoorzichtigheid iemand hebben gedood, door zorgeloos rijden.
We zouden dan op de leeftijd van twintig jaar door eenzelfde ongeluk kunnen sterven, dan reïncaneren en ons leven eindigen door een bestaan van zestig jaar.
In gevallen van zo snelle reïncarnatie komt het voor, dat men zich bij ogenblikken het voorgaande leven herinnert.

ZELFMOORD

Als iemand vóór zijn tijd sterft door onvoorzichtigheid, verwaarlozing of zelfmoord, blijft hij in de atmosfeer of aura van de aarde tot de tijd voor zijn stoffelijke leven bestemd, voorbij is; want die is vastgesteld. Hij is dan aan de aarde gebonden. Als die aardse periode voorbij is, begint het gewone leven na de dood in de astrale wereld.
De meeste mensen sterven, als het natuurlijkerwijze hun tijd is om de wereld te verlaten. Deze onaangename toestand vaan aan de aarde gebonden te zijn, moeten we bespreken en begrijpen, om te weten te komen, wat er met zelfmoordenaars gebeurt.

Ik wil u laten begrijpen, hoe nodig deze kennis is.

Psychologen zeggen ons, dat bijna iedereen te eniger tijd van zijn leven, zij het ook als een vluchtige gedachte, zelfmoord overweegt. Het komt zelden voor, dat kinderen beneden de tien jaar en mensen boven negentig zelfmoord plegen. De jongeren nemen vergif, die van middelbare leeftijd schieten zich dood, de ouderen hangen zich op, vrouwen verdrinken zich, mannen hangen zich op of schieten zich dood.

Tot zover dit stukje.
Het volgende stuk zal gaan over de aarde gebondenheid.

Warme groet Jeltje