Ik volg de contouren van je naam
diep geetst in mijn hele wezen
kwetsbaar zacht was jouw verglijden
je tere ziel treft geen blaam
in de tijd waarin je moest strijden
tot aan je zachte dood
het beeld van je oude handen gevouwen
alsof de tijd je verstilt gevangen hield
grijze lokken omvlochten je hoofd
het leven had niets meer te ontvouwen
of lag er iets op je weg wat was beloofd
tot aan je zachte dood
nog bestormen mij de laatste uren
van je breekbaar zachte wenken
de verlossing bracht jouw geschenken
in het vervliegen van geleende tijd
de laatste adem het korte duren
tot aan je zachte dood
© John Jille
Geen opmerkingen:
Een reactie posten