Ik zag je spelen op het veld:
zo klein en kwetsbaar,
zo vol levenslust,
ik zag je dansen in de wei:
prachtige bloem tussen rozen,
je wangen rood en zacht, zo zacht.
En niemand, niemand kon vermoeden
hoe dicht de dood je al genaderd was.
Een vlinder was je,
een kleurige vlinder, breekbaar als glas.
Een vlieger was je,
een vlieger, speelbal van de wind.
Hoger en hoger ging je,
steeds verder bij ons vandaan,
dansend op de wind,
een dunne draad,
de zon tegemoet.
En niemand, niemand was bij machte om je terug te halen.
Oh God, mijn God,
waarom, waarom?
Oh God, vang onze tranen op
en koester ze
als kostbare parels in uw hand.
Gij ziet het,
want Gij aanschouwt moeite en verdriet,
om het in uw hand te leggen.
Psalm 10: 14/a
bron: Op vleugels van vertrouwen
Adri visser.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten