Hulp bij stervenden

Een tijdje geleden werd ik gebeld door een oude vriendin die me vertelde dat haar broer juist thuis was gekomen van het ziekenhuis waar hij een algemeen medisch onderzoek had ondergaan, en waar geconstateerd was dat hij longkanker had. Binnenkort zou hij nader onderzoek moeten ondergaan. Ze vroeg wat ze nu moest doen? Wat zou ze kunnen doen om een dierbaar mens die waarschijnlijk een erg moeilijke tijd tegemoet ging te kunnen helpen?
Het antwoord op die vraag is, uiteraard, dat je tegenover een zieke precies op dezelfde manier staat als je tegenover een willekeurig iemand staat. Dwz: Vanuit een open houding. Gedachtig aan de waarheid die wij allen delen. Proberen de scheiding die ons in dualiteit gevangen houdt op te lossen. Eén worden met de ander. Niet zonodig willen 'helpen'. Simpelweg samen zijn.
Het doorzien van de geconditioneerde illusie van gescheidenheid. Je niet langer vastklampen aan al die oude persoonlijke projecties. Toestaan dat jullie beiden sterven. Het loslaten van de voorstelling van een afgescheiden lichaam, een afgescheiden bewustzijn. Komen bij de gemeenschappelijke grondslag van het bestaan.
Dan ben je er voor degene die sterft op dezelfde manier als je er voor jezelf bent. Open, eerlijk, en zorgzaam. Simpelweg aanwezig zijn, en luisteren met een hart dat bereid is de vreugde en de pijn van een ander op gelijke voet te delen. Met een bewustzijn dat geen scheiding aanbrengt tussen leven en dood, dat niet leeft op basis van concepten en schaduwen, maar in het direct ervaren van hetgeen zich ontvouwt.
Als het pijn doet, doet het pijn. Als het jou gelukkig maakt, maakt het jou gelukkig. Zonder te proberen dingen te veranderen. Zonder te proberen iemand of iets tot iets anders te maken. Simpelweg openstaan voor de waarheid die dat moment te bieden heeft.


Stephen Levine

Uit eigen ervaring kan ik dit geheel onderschrijven .

Warme groet Jeltje