Ga maar.

Ik ken je niet.
En toch is het alsof ik je al jaren ken.
Een foto op de tafel, hoe je was, uiterlijk.
Nu, ontluistering.
Onrustig, verward, boos soms.
Liefde is wat ik voel en zie.
Niets is wat nog telt.
En streel je gezicht, je arm.
Er komt wat rust.
Een hand die ik vast houd.
Warm, maar, die mijn hand niet meer kan vasthouden.
Langzaam glij je weg, een andere weg.
Liefde is wat ik voel, echt voel, er is niets anders.
En voel een zoute druppel langs mijn wang glijden, zomaar.
Ik ken je niet.
Je bent zo mooi.
Ga maar.
Dag, tot ziens.

jeltje