Er komen veel vragen op u af, is het niet?
Waar is de ander nu? Is er leven na de dood, en zo ja, hoe ziet dat er dan uit?
Is de verbinding tussen mij en de ander nu definitief verbroken?
Of is er nog een vorm van contact en een verbinding in liefde mogelijk?
De dood wordt gezien als een geboorte, als het begin van een nieuw leven in de geestelijke wereld. Op die reis door de geestelijke wereld blijft de relatie van de overgegane bestaan.
Die relatie wordt gesteund en gedragen door de liefde die haar of hem vanaf de aarde wordt toe gedragen.
Zij kan echter ook gehinderd worden door de onmacht, de woede of het niet loslatende verdriet van hen die achterblijven.
De overgegane zal dit kunnen voelen, is uw verdriet heel veel, gedachten ook, dan zal de overgegane zich bezwaard voelen om hoger te gaan, en zal proberen om door gedachten en gevoel u troostend bij te blijven, u trekt de overgegane naar beneden, ze voelen zich schuldig.
En kunnen niet eerder verder dan wanneer u het verdriet heeft kunnen loslaten.
Het is ook daarom dat ik schreef; is alles gezegd, is alles uitgesproken, zodat er alleen liefde over blijft, geen woede, geen wrok enz.
Liefde laat vrij, vrij om hoger te gaan, te groeien.
Verdriet daar in tegen is egoïstish.
Natuurlijk zal er eerst verdriet zijn, maar blijf daar niet in hangen uit gemis.
Haar/ zijn taak is gedaan hier op aarde.
Zo kun je dus toch invloed uitoefen op die tocht van hen die in het hiernamaals verblijven.
Omgekeerd hebben de degenen die na de stoffelijke dood in de geestelijke wereld verblijven grote invloed op de weg die wij mensen hier op aarde gaan.
Warme groet Jeltje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten