verwondering en verbijstering/ marcel derkse

VERWONDERING EN VERBIJSTERING Verwondering is de mooie zijde van 'het toeval' als het gaat om een gebeurtenis die ons verblijdt en verrast. Wij zullen ons niet verwonderen als onze wereld ineenstort en wij met iets geconfronteerd worden wat ons diep en pijnlijk treft. Wanneer ons of een ander iets gebeurt dat 'onvoorstelbaar' lijkt, dat (veel) pijn teweegbrengt en ons hele leven door elkaar schudt, is het niet meer een 'wonder' dat ons gebeurt, maar een wond. Wij spreken niet meer van verwondering maar van verbijstering en wellicht zelfs verscheuring. Zowel door verwondering als door verbijstering, maakt 'het toeval' onze breekbaarheid en kwetsbaarheid zichtbaar. Met geen verzekering en bezit kunnen wij ons tegen die breekbaarheid en kwetsbaarheid beschermen. We zijn kwetsbaar en ons leven in deze gestalte, is tijdelijk. Vroeg of laat sterft deze gestalte, zoals deze op een dag geboren is. Anderen om ons heen sterven, geliefden sterven - daar is niets aan te doen. Er zijn vele generaties voor ons geweest en er zullen er nog vele volgen. In het sterfelijke weerspiegelt zich het onsterfelijke en wordt daarin zichtbaar. Zoals in wat gebroken het hele gezien kan worden. Of wij, voor het moment van de onvermijdelijke dood, geleefd hebben of niet, en of wij zijn doorgedrongen tot wie wij werkelijk zijn, is de opgave van ons bestaan. De aanwijzingen vinden we precies waar wij zijn, onder onze voeten, midden in onze innerlijke en uiterlijke realiteit. Daar vinden we de geheime doorgang naar de essentiële wereld die altijd is, altijd geweest is en altijd zal zijn. Marcel Derkse

warme groet