afscheid nemen en aanvaarden/ Marcel Derkse

Elk van ons is en wordt geconfronteerd met het sterven van geliefden. Hoe vaak is dit sterven niet tegelijkertijd een confrontatie met wat wij als onaf ervaren, met wat wij nog hadden willen zeggen, hadden willen doen, voor wat is blijven liggen tussen ons en die ander? Soms ook doet de dood van een geliefde ons zelf verlangen naar de dood. Als wij sterk met die ander verbonden waren, is de dood van die ander, naast het diepe verdriet zelf, ook nog eens een grote confrontatie met onszelf en met de betekenis van die ander voor wie wij zelf zijn. De dood komt op zijn eigen moment en zelden verwacht, en wordt al even zelden in vrede ontvangen. Zelfs als iemand al een tijd ziek is, of op hoge leeftijd en verzwakt, staat in de annonce iets vermeld als 'toch nog onverwacht van ons heengegaan'. De dood is vooral dan welkom als zij de verlosser is van een pijn die niet meer te dragen is. Of op hoge leeftijd, wanneer het 'genoeg' is geweest. De dood echter kan ook een bron van liefde en levenslust zijn, ook wanneer wij nog midden in het leven staan en nog niet aan hem toe zijn. Het is mogelijk, hoe paradoxaal het ook klinkt, vandaag gereed te zijn te sterven, juist omdat wij voluit leven. Omdat wij vandaag gereed zijn om te gaan en het volgende moment niet als vanzelfsprekend nemen, kunnen wij ten volle leven. Er is weliswaar nog veel te leven en te leren en te willen, en toch zijn wij onszelf 'genoeg' en is het leven zoals het is, ons ook genoeg. Wij scheppen, en hebben er genoegen in. Er is niets meer te winnen of te verliezen, het is zoals het is. Deze dag kán de laatste dag zijn en die realiteit mag ook geleefd. Afscheid nemen van een moment, van een ontmoeting, van een ander mens, is makkelijker als er werkelijk geleefd is. Is het niet makkelijker afscheid te nemen van een geliefd mens, hoezeer het nog steeds tot verdriet stemt, wanneer onze relatie met die ander liefderijk is, en 'genoeg'? Waarom zou dit anders zijn als het om onszelf gaat? Marcel Derkse

warme groet Jeltje