Natuurlijke dementie
Wanneer het tijd is om te sterven, trekt de geest van de mens zich als een natuurlijk gegeven langzaam uit het lichaam terug. Het proces van het terugtrekken van de geest uit het lichaam zet meestal een maand of negen voor de natuurlijke dood in. Hierdoor wordt voor een geleidelijke overgang naar de sferen gezorgd. De mens zal zo steeds minder in het leven ‘aanwezig’ zijn en al steeds meer met zijn geest in de sferen vertoeven. Hij kan dus zachtjes wennen. Zijn omgeving zegt dan: “Vader of moeder wordt nu toch wel dement.” Dit is echter een natuurlijke vorm van dementie, die bij het leven hoort.
De opbouw van de geest
De geest bestaat uit heel veel laagjes bewustzijn. Afhankelijk van het bewustzijnsniveau dat de mens tijdens zijn leven heeft ontwikkeld, heeft hij ‘verbinding’ met deze lagen. Dat wil zeggen dat ze dan ingedaald zijn in zijn dagelijks bewustzijn, waardoor hij over de informatie van deze bewustzijnslagen kan beschikken. Over het leven heen wordt een mens steeds bewuster. Door zijn bewustzijnsgroei zullen steeds meer laagjes bewustzijn in zijn geest geactiveerd worden. Op deze wijze beantwoordt hij aan de bedoeling van zijn leven: hij wordt bewuster van het wat er meer is in het leven en zal steeds meer van het grote mysterie van het leven gaan begrijpen.
Als de mens dan uiteindelijk wordt geroepen om te sterven, zal hij net zoveel laagjes bewustzijn uit het lichaam moeten loslaten, als hij tijdens zijn leven tot ontwikkeling heeft gebracht en in zijn dagelijks bewustzijn heeft geïntegreerd. Zo alleen kan hij overgaan naar de sferen, om met zijn gegroeide bewustzijn zijn leven te gaan overzien en verder richting te geven. In een volgend leven zal hij dan de door hem reeds ontplooide bewustzijnslagen als levensbagage (startkapitaal) mee naar de aarde mogen nemen om daarmee de nieuwe levensreis te beginnen.
Zover wat inzicht in natuurlijke proces van leven en sterven.
Niet-natuurlijke dementie
Wanneer de geest van de mens zich echter uit het lichaam begint terug te trekken terwijl het nog geen tijd is om te sterven, zal de mens ook dement worden. Hier is echter geen sprake van een natuurlijk mechanisme dat onderdeel van het sterfproces is. Zijn dementie zal dan ook veel ernstiger vormen aannemen dan bij het natuurlijke sterven het geval is en zal ook veel langer gaan duren. Zijn tijd op aarde is immers nog niet verstreken, hij is nog niet geroepen. Hij zal veel meer lagen bewustzijn loslaten dan de bedoeling is en het dementeringsproces gaat daardoor veel verder dan bij een natuurlijke overgang. Zijn spiritueel weefsel, zijn geest, dat volledig opgebouwd is uit bewustzijn, kan in dit proces volkomen desintegreren. En aangezien de geest het lichaam voedt, zal ook de degeneratie van zijn lichaam uiteindelijk volledig zijn.
Deze vorm van dementie – dementie, die veroorzaakt wordt door een veel te vroeg terugtrekken van de geest uit het lichaam – wordt alom gevreesd. Want als deze al jong inzet, waardoor het dementeringsproces lang zal duren, zal de desintegratie van de geest compleet worden en de degeneratie van het lichaam daardoor totaal. Het wordt dus hoog tijd dat we ons gaan afvragen wat aan deze onnatuurlijke vorm van dementie ten grondslag ligt. Tenslotte zouden we deze vorm maar al te graag willen voorkomen.
Geen zin meer in het leven
Het vroegtijdig terugtrekken van de geest uit het lichaam wordt meestal veroorzaakt door het feit dat de mens eigenlijk niet meer zoveel zin in het leven heeft. Bij een ernstig verlies bijvoorbeeld, zoals bij het verlies van een partner, kan iemand zijn levensmotivatie hebben verloren en ernstig verlangen om ook te mogen gaan. Ook kan een mens door de vele grote wapenfeiten van zijn leven zodanig in het leven teleurgesteld zijn dat hij het vertrouwen in het leven verloren heeft en echt niet meer uitziet naar het verdere vervolg. Vele gepensioneerden verliezen de interesse in het leven omdat hun arbeidzaam leven voorbij is en het leven voor hun gevoel niets interessants meer te bieden heeft. Vergeet ook de categorie mensen niet die chronisch ziek zijn of zodanig in hun fysieke mogelijkheden worden beperkt dat het moeilijk is om zin in het leven te blijven houden. Ach, er zijn heel wat situaties te verzinnen waardoor een mens – bewust of onbewust – zich eigenlijk liever van het leven distantiërt.
De zin van het leven niet zien
Een belangrijke oorzaak van het toenemen van dementie is ook het feit dat steeds meer mensen de zin van het leven niet meer zien, waardoor het doelloos lijkt geworden. Door de secularisatie van de westerse maatschappij bieden de kerken de westerse mens nog maar weinig houvast. En ook het Hiernamaals heeft zijn magie verloren, waardoor er voor ouderen geen hoop voor de toekomst meer lijkt te zijn. Er wordt door velen zeer zeker naar een nieuwe spirituele zingeving gezocht, en er wordt ook al geflirt met het begrip reïncarnatie, maar de meeste mensen zijn nog te veel op zoek om al vaste grond onder hun voeten te hebben. Anderen hebben het zoeken gewoon verleerd. Slechts een klein percentage mensen voelt een werkelijk spiritueel anker in zichzelf. Al met al is er voor de ouder wordende westerse mens weinig om op terug te vallen als er niet veel meer van het aardse leven te verwachten valt en dus verliest hij de interesse in het leven.
Wanneer de mens steeds minder zin in het leven krijgt of de zin van het leven niet kan zien, zal hij zijn leven onbewust ontkennen of trachten te ontvluchten. Natuurlijk kan hij zijn geest aardig bezighouden (verdoven) met de televisie, maar de enige manier om werkelijk te kunnen vluchten is – naast euthanasie, die doorgaans niet voorhanden is – zelf minder in het leven ‘aanwezig’ te zijn door je geest terug te gaan trekken uit het lichaam. Want door het terugtrekken van de geest uit het lichaam zal de realiteit van het leven steeds minder doordringen. Een mens, voor wie het eigenlijk wel genoeg is, kan op deze onbewuste wijze voortijdig afscheid van het leven nemen.
Verder lezen:
Boek: De winter die niet mocht zijn.
copyright: Sonia Bos
gebruik tekst toegestaan met bronvermelding
Noot van mij, natuurlijke dementie.
Bij mijn Vader herkende ik het al 6 maanden voor zijn overlijden, en hield dat goed in de gaten.
Het is werkelijk zo'n mooi proces, klinkt raar misschien. Maar niet omkeerbaar.
Hierbij zal ook geen dierlijk gedrag zichtbaar zijn zolang er niet tegen gevochten wordt, er overgave is.
In een van de gesprekken ongeveer een week voor zijn overlijden vroeg ik hem, hij stil voor zich uit te kijkend, nam allang geen deel meer aan gesprekken, wat hij zag. Zijn antwoord trof me, J, zei hij, het is zo mooi. meer niet. dit was voor mij al voldoende dat hij al ver gevorderd was.
ook zijn trek in een sigaret was helemaal weggevallen, al weken.
Toen mijn moeder eens begon over Vlieland wist hij dat niet meer, herinneringen vervagen.
Ook zei hij op een gegeven moment, geen ziekenhuis. Laat maar gaan.
Ze weten het, zien het.
Kijk, als je het niet weet of ziet, begin je vaak nog te proberen om op de een of andere manier d.m.v. ingrepen iemand in leven te houden middels infuus, sondevoeding, med. wellicht.
Mijn vader spuugde ze zelfs uit.
De laatste nacht toen ik bij hem was vroeg ik nog of hij pijn had, die is hier niet, nee jel.
Dit zijn dingen die heel bijzonder zijn.
Ben ook dankbaar dat ik hier getuige van mocht zijn.
Warme groet Jeltje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten