krachtvelden als tirannen 3

Een levensopdracht heeft waarde, indien we b.v. onze medemensen door onszelf bemoedigen, verblijden, verlichten. We spreken zo dikwijls over hypnose, als een soms vervelend verschijnsel; hypnose is echter een gerichte energie, die we eigenlijk doorlopend, onbewust, ondergaan. Het sterkste leidt ons. We stellen ons dagelijks bloot aan levensvelden, en zwakke, ziekelijke velden kunnen dit ondergaan als storend, als ze weten dat ze zwak zijn. Gedachtenkracht kan alles en iedereen bereiken, onverschillig waar het doel zich bevindt, de beeltenis daarvoor is al genoeg. Neem iets in gedachten en onderga de invloed daarvan, hoe kunnen onvergetelijke beelden ons niet beïnvloeden? Een beeld dat je bijblijft, kan een doorlopend inspiratie-, dan wel depressie-bron zijn. Zo ook mensen: hun beeltenissen, hun herinneringen kunnen ons op- dan wel ontladen. Elke paranormale genezer weet dat patiënten die aan hem denken zijn energie aftappen. Zich daartegen wapenen is noodzakelijk. Maar mensen onderling doen dit dagelijks met elkaar. We kunnen voor elkander een hel scheppen; we kunnen ongewild in een hel leven; we kunnen geboren worden met een hels veld om ons heen, en al is het onze opdracht uit zulk een hel te ontsnappen, het is een moeilijke opgave, hoewel ieder daar zijn kwaliteiten bij ontvangt. Elke gedachte, elk woord worden in ons opgetekend en er is niets waarvoor we geen verantwoording moeten afleggen. We wissen zelf uit en we tekenen zelf op. Dit is een dagelijkse levenshandeling. Hetgeen we begrijpen en uitdragen wist beroerde dingen uit, kan ook goede dingen uitwissen. Het goede verandert het kwade en omgekeerd; het kan het zozeer veranderen dat het oplost en plaatsmaakt voor iets totaal anders, want ledigheid, vernietiging, zijn er niet. Als ik een beter mens wil worden, moet ik, van onderen op, veranderingen aanbrengen, hetgeen ik al doe door gedachtenkracht, maar opgelegde gedachten hebben geen uitwerking, zoals bewezen is, slechts spontane, vanzelfsprekende gedachten hebben uitwerking. Automatisme verandert niets, bezieling, inspiratie veranderen. Bezield zijn van vertrouwen verandert een zieke in een gezonde b.v., of een wanhopige in een hopende. Niettemin, als ons dit niet lukt is er iets anders dat er tussen staat, iets dat sterker is: ons eigenbelang, onze eerzucht, onze egocentrische doelstellingen? Alles wat spontaniteit tegen houdt is sterker dan die spontaniteit, het is een barricade, die opgeworpen is door de wil, of door de plicht, of door de egocentriciteit. Iedereen heeft een levensstimulans, wordt ergens door geleefd, nietwaar? Er is in ons allen een drang die ons tot existentie drijft: en waaruit bestaat die drang? Het doel in het leven is nooit statisch, het is beweeglijk, omdat het onderhevig is aan ontwikkeling. Binnen de natuur, evenals binnen de geest, is het doel: leren en veranderen. Iemand die nooit verandert heeft een barricade opgeworpen tussen zichzelf en de ont-wikkeling, het doel. Zonder ont-wikkeling vaart niemand wel. Spontaniteit kan zich ontwikkelen, loswikkelen uit de dwang die we zelf opgeroepen, dan wel geaccepteerd hebben. Er is geen drang dan innerlijke drang en dat komt spontaan op. Als je ergens toe gedrongen wordt, is dat heel iets anders dan dat je ergens toe gedwongen wordt. Het is ideaal dat de geïnspireerde mens, bezield van belangeloze liefde, onbereikbaar wordt voor de levensvelden der dommen en egocentrici; een sterk, hoog, levensveld neutraliseert een laag, lichtloos veld. Maar om iets te neutraliseren moet er wel een omzettings-energie aanwezig zijn en die energie kan op een goed moment uitgeput raken. Daarom trekken menslievende, dienstbare, goedbedoelende mensen, ook in hun beroep, zich soms terug; daarom hebben ze soms lange vakanties of andere bijladings-methoden nodig, omdat ze uitgeput raken, energie gaan ontberen. Velen zijn zich er niet van bewust dat sommige beroepen niets anders doen dan energievelden van anderen bijladen, dan wel omzetten. Vandaar sommige ziekte-verschijnselen bij bepaalde beroepen, zeker dat van huisvrouw en huismoeder, die doorlopend in het gezin een harmonie moet bewerken tussen soms tegengestelde levensvelden. Bijladen wordt dan een urgentie; wie dat niet doet gaat ten onder, d.w.z. krijgt bepaalde verschijnselen in het lichaam of in emoties en geest, die hem het existeren onmogelijk maken. Het "heb uw naaste lief als uzelf" is een urgentieregel binnen de natuur; de wisselwerking in sympathie houdt de schepping in stand. Vijandschap provoceert, tapt af, doet een beroep op het energiebestand. Maar niemand kan op bevel een naaste liefhebben. Heeft liefde echter geen talloze facetten? Kunnen we - ieder voor zich - die liefde niet op een andere manier uiten? Als er maar een warmtegolf van mens tot mens gaat. Daar ontbreekt het echter nog grandioos aan. We kunnen, door wantrouwen, teleurstelling, deze wisselwerking negeren, ons isoleren. Isolatie is een tegennatuurlijke levensinstelling; niets in de natuur is geïsoleerd, de isolatie zuigt energie af en waar laden we dan op? Paracelsus sprak over de grote en de kleine Archaeus, waarbij de laatste doorlopend in de omarming van de eerste moest vertoeven. Met wie of wat wisselen wij energie uit? Dat wat we liefhebben of mogen laadt bij, dat wat we haten zuigt op. Onnodig te zeggen dat zwakke energievelden beter geen provocaties of ontladers om zich heen kunnen hebben. Religies, leringen, studies, werkkringen, beeltenissen, woorden, alles kan op- dan wel ontladen. De beste maatstaf is: wat voor indruk maakt het op je. Niet of je er een egocentrisch nut van zou kunnen hebben, of je er succes dan wel rijkdom door kan verkrijgen, maar wat doet het je innerlijk? Geeft het je vrede, een gelukkig gevoel of voel je je bijgeladen, dat is belangrijk. Elke uitwisseling met mensen kan dit oproepen, ook met het werk of met de omgeving. Levensvelden kunnen ons drukken, sterke levensvelden kunnen ons in het nauw drijven of opladen, het ligt eraan welke intentie in dat levensveld aanwezig is. Egocentrische concentraties kunnen iemand doodnerveus of vermoeid maken. Druk ontstaat door oppressie, onderdrukking, benauwdheid.

Bron; Henk en Mia Leene (wordt vervolgd Warme groet Jeltje