oorspronkelijk

Wanneer we onze oude gedachten, waarnemingen, modellen en concepten beginnen los te laten, lost de hele wereld op en verschijnt tegelijk van moment tot moment een nieuwe wereld op het projectiescherm van het bewustzijn. Niet langer de oude versleten film waaraan we gewend zijn geraakt, die slecht gelijkende kopie van de waarheid. En hoewel we in eerste instantie het verlies ervan, het verlies van het vertrouwde betreuren, laten we de bedrieglijke veiligheid en de pijn die ons veronderstelde territorium van 'ons' lichaam en 'onze' geest bepaalden los. En naarmate we meer en meer loslaten en openstaan voor het 'ik weet het niet', verschijnt het nieuwe aan de horizon - niet langer zijn of worden we iets of iemand, we hebben eenvoudigweg deel aan de totaliteit van het Zijn. Wanneer we alles waarvan we veronderstelden dat wij dat waren laten sterven, zien we alles in zijn wezenlijke, vergankelijke natuur. We ervaren de oppervlakkigheid van het afgescheiden zelf waaraan we ons zolang vastgeklampt hebben. We herkennen de ware aard van deze droom-gelijke gescheidenheid en beseffen dat er in werkelijkheid niet iemand is die sterf, dat het alleen de illusie van een afgescheiden identiteit is die keer op keer herboren wordt. Wanneer dan eenzaamheid, onzekerheid of angst zich aandient, herkennen we die als de projecties die ons van incarnatie tot incarnatie hebben gevoerd. We zien het komen en gaan van de dingen. Dan respecteren we de dood van het fysieke lichaam als een uitgelezen gelegenheid om de relativiteit van alles wat we veronderstelden solide te zijn te herkennen. Te herkennen dat wij niet dat lichaam en die geest die we meenden te zijn, zijn. Niet langer vechten lichaam en geest om zichzelf te beschermen. Onze permanente strijd voor bevrediging creert en bevestigt een persoonlijke identiteit immer op zoek naar bevrediging. Het loslaten van die identiteit opent de blik voor onze onderliggende natuur, de diepgaande bevrediging van niemand te zijn, niemand die behoefte heeft aan welke bescherming ook. Stephen Levine

warme groet Jeltje