Dankbaarheid/ Hans Stolp deel 1

Het eerste geschenk is onze dankbaarheid. De uiteindelijke vraag die begint op te lichten aan het einde van het bezinningsproces dat begint na het overgaan van een geliefde, is deze: kan ik werkelijk dankbaar zijn voor de rol die de overgegane in mijn leven gespeeld heeft? Kan ik haar of hem dankbaar zijn voo alles wat hij of zij mij te doorleven gaf ? dat betekent dus ook dankbaarheid voor alle moeilijke of pijnlijke ervaringen waarin ik door de ander getrokken werd. Nu is dankbaarheid voor mooie en fijne ervaringen niet moeilijk: zo’n dankbaarheid welt a.h.w. vanzelf in ons hart op. Maar dankbaarheid voor pijnlijke ervaringen is niet vanzelfsprekend. Bitterheid of wrok liggen dan meer voor de hand. En toch gaat het erom dat wij leren inzien dat wij op de een of andere manier die moeilijke en pijnlijke ervaringen nodig hadden- omdat wij anders immers niet zouden zijn uitgegroeid tot de mens die wij nu geworden zijn. Als wij de bitterheid of de wrok te boven komen zijn en oog gekregen hebben voor wat wij dwars door die pijnlijke ervaringen heen mochten leren, dan kan er langzamerhand dankbaarheid groeien, ook voor die hardhandige lessen die wij kennelijk nodig hadden om tot inzicht te komen, Wanneer deze dankbaarheid stap voor stap in ons groeit, wordt dankbaarheid een geestelijke kracht die regelrecht vanuit ons hart naar de ander toestroomt en deze een geweldige impuls geeft bij haar of zijn bezinningsproces in het Kamaloka. Het zal hem of haar zeker helpen om ook zelf, dwars door de teleurstelling heen, toe te groeien naar dankbaarheid. En waar alleen nog maar dankbaarheid is, daar groet de vrede met het voltooide en afgesloten aardse leven en kan dat leven daardoor worden los gelaten. Wordt vervolgd

Warme groet Jeltje