Enkele voorvallen van contact wil ik graag met u delen uit persoonlijk ervaren.
Allereerst een voorval tussen mijn vader en mij vlak voor zijn overlijden.
De nacht vooraf gaande had ik bij hem gewaakt en hadden we korte gesprekjes gehad in de trant van; hoe gaat het, en, heb je pijn, weet je nog.
Zijn antwoord was steevast; nee jel, tis zo mooi. je kunt het eigenlijk geen gesprek noemen. Heel rustig en stil lag hij daar.
In de ochtend toen ik naar huis ging was er geen zichtbare verandering.
Thuis gekomen eerst even bijkomen van de nacht wat toch wel veel energie had gevraagd.
Broodje, thee, tv even aan. Even de gedachten verzetten.
Na een poosje onder de douche, waar een ontzettend grote huilbui ontstond tussen de druppels door. uiteraard ook door vermoeidheid.
Een intens verlangen kwam op dat dit niet zo nog een nacht kon. Niet voor mij maar ook niet voor hem. Een gebed schoot ik weg en de tranen liet ik lopen. Opeens 'hoorde' ik heel duidelijk;'Jel, kom je? En wist gewoon dat het mijn vader was.
Snel aangekleed en naar de overkant, waar mijn ouders woonden.
Mijn moeder zat op haar stoel en keek me verbaasd aan, wat doe jij hier?
Ik moest komen mam, zei ik.
Ik loop naar mijn vader en kijk hem aan, en streel hem zacht over de wangen, hij doet de ogen open en zegt:'houd van je mammie, daar bedoelde hij mijn moeder mee.
Sluit de ogen en knijpt me in de hand. de laatste zucht gleed in het niets.
Zomaar.....
Onze zoon had altijd ook een sterke band met zijn opa, en had er behoorlijk last van dat zijn geliefde pake overleden was.
En miste hem dan ook verschrikkelijk.
Op een ochtend komt hij beneden, een beetje verdrietig en onrustig verteld hij dat hij Pake 's nachts had gezien en dat alles goed met hem is. Pake danste en huppelde rond en was vrolijk en had gezegd dat hij geen pijn en belemmeringen meer had.
Hij begreep er niets van.
Ik wel.
Dit is nu bijna 9 jaar geleden.
Ongeveer een jaar nadat mijn vader was overleden had ik een heldere droom.
Ik zag een prachtig landschap, glooiingen,Bomen en een bijzondere kleur groen. Vooraan, een kleine 2 meter voor me zat een man, wit gekleed in een lang gewaad op een paar stenen. En ik wist dat het mijn vader was. ( voelde het) kan het niet anders omschrijven. Ook het gezicht was niet zoals hij was maar jonger, zo rond de dertig. Op schoot had hij een boek. Zonder woorden begreep ik, (verstond ik): het levensboek wordt geopend.
Er wordt niet gesproken, je weet het direct.
Ik bedankte hem. en werd wakker.
Verbaasd.
Dit lijkt zeer kort maar kan moeilijk omschrijven hoe het voelde, sereen, rust en Liefde, laat ik het zo omschrijven, het voelde goed
warme groet jeltje
Moooi lieve Jeltje de verbindingen van hier en daar dat t leven doorgaat, kostbaar zo'n afscheid met je vader dat hij je riep zo dierbaar koestering in je hart. :)))
BeantwoordenVerwijderenliefs Karel
Op het moment zelf luister je gewoon.
BeantwoordenVerwijderenAchteraf besefte ik het pas Karel.
Blijf het wonderlijk vinden hoor :-)