Verzet of overgave.

VERZET OF OVERGAVE Niet iedereen die een groot verlies meemaakt ervaart ook dit ontwaken, dit opgeven van de identificatie met vorm. Sommige mensen scheppen meteen een sterk mentaal beeld of een gedachtevorm waarin ze zichzelf zien als slachtoffer - van de omstandigheden, van andere mensen of van God. Met deze gedachtevorm en de emoties die hij opwekt, zoals woede, wrok, zelfmedelijden enz., identificeren ze zich heel sterk en zo neemt hij de plaats in van alle identificaties die door het verlies zijn verdwenen. Met andere woorden, het ego vindt snel een nieuwe vorm. Het feit dat dit nieuwe ego diep ongelukkig is kan het ego niet zoveel schelen, zolang het een identiteit heeft, goed of slecht. Dit nieuwe ego is meer samengetrokken, star en ondoordringbaar dan het oude. Bij elk tragisch verlies geef je mee of verzet je je. Sommige mensen worden bitter of heel boos, andere worden meedogend, wijs en liefdevol. Meegeven betekent innerlijke aanvaarding van wat is. Je staat open voor het leven. Verzet is een je innerlijk samentrekken, een verharding van de schil van het ego. Je bent gesloten. Wat voor actie je onderneemt in een toestand van innerlijk verzet (wat we ook negativiteit zouden kunnen noemen), schept meer uiterlijk verzet, en dan staat het heelal niet aan jouw kant en is het leven niet behulpzaam. Als de luiken gesloten zijn, kan het zonlicht niet binnenkomen. Als je innerlijk meegeeft, als je je overgeeft, gaat er een nieuwe dimensie van bewustzijn open. Als het mogelijk of noodzakelijk is in actie te komen, zal wat je doet afgestemd zijn op het geheel en steun krijgen van een creatieve intelligentie, het ongeconditioneerde bewustzijn waar je in een toestand van innerlijke openheid een mee wordt. De omstandigheden en mensen worden dan behulpzaam en werken mee. Het toeval werkt mee. Als het niet mogelijk is iets te doen, rust je in de vrede en innerlijke stilte die samengaan met overgave. Je rust in God. Eckhart Tolle

warme groet Jeltje

Loslaten. H.Stolp

Loslaten Loslaten wat je lief en dierbaar is, loslaten naar wie je hart uitging, je doet het niet ineens. Het is als het gaan van een lange, lange weg. Een weg, geplaveid met herinneringen, met beelden van weleer en met emoties, diep en scherp. Al gaande ga je stap voor stap zien, hoe het was, ècht was. Je leert zien voorbij de buitenkant, je ziet het verborgen patroon, het hoe, waarom. Je ziet wat de ander toen bewoog, je ziet, wat je toén, in het verleden niet kon zien, omdat je er nog middenin stond, deel was van het geheel. Maar nu bij elke stap de afstand groeit, nu ga je zien, begrijpen, aanvaarden. Zo groeit het inzicht in wat was. En pas wanneer je alles hebt gezien, doorvoeld, wanneer je hebt begrepen hoe het was, ècht was, wanneer de tranen zijn gegaan, pas dán, eindelijk dan, kun je de deur van het verleden sluiten. en ben je vrij en open voor wat al zolang naar je toe wil komen: een nieuwe toekomst. Hans Stolp

Warme groet Jeltje

B.D.E ervaringen Kagib.

Uit het boek: BDE ERVARINGEN De maatschappij kan ruimte scheppen voor het sterven en het leven hierna. Voorlichting over dat het taboe van de dood mag verdwijnen. Ruimte voor visies over wat na de dood is, dit niet afdoen als waan, als stofjes of impulsjes in de hersenen bij bijvoorbeeld BDE’s: Bijna dood ervaringen. Want er zijn ook heel veel getuigenverklaringen waar de hersenen al dood waren. Dat het onmogelijk was binnen het fysieke nog ervaringen of belevingen te hebben. Dat gestopt wordt met deze ontkenning. Daardoor zet je heel veel mensen in de kou, die deze ervaring gehad hebben. Die er ook steeds meer komen omdat de mogelijkheden steeds groter worden mensen weer ‘tot leven te wekken’. Zo kostbaar dat deze verhalen juist zijn voor het leven hier. Een nieuw perspectief. Een nieuw licht op alles wat we hier doen. Dat ze meestal tot een radicale wending komen in hun leven. In alles wat ze tot nu toe gedaan hebben. Dat ze tot een beleven gekomen zijn dat het gaat om heel andere waarden de zin van het leven heel ergens anders ligt dan waar de maatschappij nu vol van is. Dat hier een open oor voor komt, plekken waar mensen deze ervaringen kunnen vertellen. Ook op opleidingen dat dit gedeeld wordt. Dit meegenomen wordt. Dat kan een geweldige inspiratie zijn voor zovelen. Kagib

warme groet Jeltje

Als je gaat sterven: Hans stolp

"Als je gaat sterven" Als je gaat sterven, kijk dan terug op het leven dat achter je ligt. Herinner je de momenten waarin je een stille hulp voelde en waarin je ervaren mocht dat je geleid en gedragen werd. Ook nu zul je die stille kracht mogen ervaren: zij draagt je straks vol liefde, zacht en teder, het nieuwe leven binnen. Als je gaat sterven, wees dan niet bang voor al die gevoelens die in jezelf naar boven komen en durf ze uit te spreken. Je ziel wil zich immers van oude ballast bevrijden om zich voor te bereiden op de grote reis die spoedig gaat beginnen. Als je gaat sterven, kijk dan met dankbaarheid terug op alles wat je aan het leven leren mocht. Volmaakt was je niet, en natuurlijk maakte je vele fouten. Maar het enige dat nu telt is wat je van dat alles geleerd hebt en of je een beetje milder, een beetje liefdevoller geworden bent. Veroordeel jezelf niet, maar wees dankbaar dat je groeien mocht aan het leven. Als je gaat sterven, laat al het donker los en hul je in het gewaad van de liefde. De liefde is jouw gids, zij draagt je straks naar huis en zij beschermt je onderweg. Vertrouw je toe aan de liefde, zoek naar de bron ervan in je hart en hul je in haar warmte. Als je gaat sterven, verheug je dan op de ontmoeting met al degenen die jou zijn voorgegaan en je opwachten bij de grens. Verheug je op de ontmoeting met je engel die je nu van aangezicht tot aangezicht zult mogen zien. Verheug je op Boeddha, op Christus of wie jou ook maar lief en dierbaar is: zij wachten je vol liefde op. En als je gaat sterven, weet dan dat onze liefde met je meegaat. Want liefde kent geen begrenzing, zij is eeuwig en overal. Daarom blijven wij met jou in liefde verbonden, ook als jij op weg gaat en wij hier achterblijven. Als je gaat sterven, voel dan de liefde die je draagt. Vertrouw je aan haar toe en laat je door haar leiden. Want alleen zij, en zij alleen, is een betrouwbare gids. Hans Stolp

warme groet Jeltje

Wi-kan du. Traditioneel

Als je kind sterft, Hans Stolp

Tekst "Als je kind sterft..." Als je kind sterft, stort je wereld in. Hoe moet je nu verder? En waar is je kind nu? Is er een weg aan de overkant van de dood, of is de dood het einde?Voor veel ouders houdt de dood van hun kind het begin in van een zoektocht naar een antwoord op de vraag: wat is de dood? Betekent de dood echt het einde, of is er leven voorbij de dood? Veel ouders beginnen daar van binnenuit, een antwoord op die vraagt te ontdekken: dat de dood niet alleen een einde is,maar tegelijk een nieuw begin. Het begin van een levensweg in de geestelijke werelden. Hun kind, zo ontdekken zij, reist allereerst door de lagere geestelijke werelden (de etherische en astrale) om uiteindelijk thuis te komen in de wereld van het licht. Voor veel ouders is het ook een grote ontdekking om te lezen of te horen dat hun kind ook daar, in de geestelijke wereld, hun blijvende liefde nodig heeft als stimulans en bemoediging op die weg naar zijn tehuis in de lichtwereld. En dit inzicht sluit meestal naadloos aan bij wat de ouders innerlijk zelf ook ervaren: dat er een blijvende band is en dat de dood aan waarachtige liefde geen einde kan maken. Omdat liefde eeuwig is. En dus sturen zij die stille kracht van hun liefde naar hun kind die hen is voorgegaan. Heel gericht en heel bewust sturen zij het de warmte van hun hart. Bovendien leren zij hun kind ook nog drie andere geschenken te geven. Allereerst de dankbaarheid voor wat hun kind hun bij zijn leven heeft gegeven en voor wat het voor hen heeft betekend. Want dankbaarheid, aan een ander opgedragen, kan een geschenk zijn. Vervolgens sturen de ouders hun kind het vertrouwen dat zowel dat kind in de geestelijke wereld als zijzelf hier op aarde geleid en gedragen worden, ook in het dragen en verwerken en van de pijn, van het gemis en bij het loslaten. Want vertrouwen, aan een ander opgedragen, kan een geschenk zijn. En tenslotte leren de ouders hun kind een bemoediging toe te zenden: durf gerust je eiden weg te gaan, daar, aan de overkant, je kunt het! Want ook bemoediging kan een geschenk zijn.Dankbaarheid, vertrouwen en bemoediging: drie onmisbare geschenken voor ieder kind dat de ouders voorgaat en eerder dan de ouders terugkeert naar huis. Maar het grootste geschenk dat de ouders ook dan aan hun kind kunnen en mogen geven is hun blijvende liefde. Want liefde is de grootste, de sterkste en de mooiste kracht in het heelal. Liefde sterft nooit! En liefde werkt in alle werelden en over alle grenzen heen. Hans Stolp

Herinneringen, Kagib

Onze laatste rustplaats, eindigend op de begraafplaats. Maar meer en meer worden we verast. Zijn we door de dood verrast? We verhuizen naar een andere plaats van bestemming. De as blijft achter in een urn. De as blijft achter voor hen die achter bliijven. Vasthoudend aan de herinnering, hoe de dierbare was voor hij of zij wegging. Deze herinnering houdt vast, waardoor we niet verder kunnen of willen gaan. Slechts terug willen draaien het bestaan. Een intens verdriet, maar ook dierbare herinneringen, voor hij of zij die men achter liet. Er zijn foto's, tekstjes opgeschreven, uit liefde, vol liefde, door hen die achter bleven. Onverwelkbare bloemenpracht. En zo wordt er nog heel veel aan de overledene gedacht. Er is een gemis. Een verlangen dat alles anders is. Alles anders zou zijn, soms een niet te dragen pijn. En stil staat daar de urn, de steen onbeweeglijk. Er komt niemand terug, ze zijn meegenomen door de wind. En het leven gaat door, hier, maar ook daar. Want het Plan van God is nog lang niet klaar. Niemand is uit het leven gestapt, ze zijn slechts uit hun jasje gestapt. En de wind waait. En de bladeren laten los, worden weer een met de aarde. Waaruit zich eens de eerste boom openbaarde. Uit deze overgave ontstaat ooit weer eens heel bos. Rust in vrede, staat op elke steen. Maar wie heeft de vrede gevonden. Wie heeft de vrede binnenin gevonden? Wiens ziel is niet ten diepste geschonden. Voor ieder van ons, is vroeg of laat een plaats bereid. Maar wie is er op dat moment werkelijk bereid? Wie voelt dan diep van binnen, ja het is werkelijk mijn tijd? De tijd om naar een andere wereld te gaan. Ten diepste doorgrond hebbende het bestaan. Wie is dan werkelijk klaar om te gaan? Rust zacht, dierbare mens. Maar alles zal anders zijn dan je verwacht. Kagib

Warme groet Jeltje

Overpeinzingen, Mar cus Aurelius Antoninus

overpeinzingen: 14. Zelfs indien het uw bestemming is om drie-duizend jaar te leven, of zelfs dertigduizend jaar, blijf u dan evenwel herinneren dat niemand een ander leven verliest dan dat wat hij op dat moment heeft. Het langste leven komt dus op hetzelfde neer als het kortste. Want het moment van nu is voor allen gelijk en wat we verliezen is niet van ons; het blijkt dus een zeer kort moment te zijn waarvan wij afstand doen. Niemand immers kanvan het verleden of van de toekomst afstand doen. Want hoe kan iemand verliezen wat hij niet bezit? Wij moeten dus deze twee dingen in gedachten houden: Het ene is dat alles er in de eeuwigheid hetzelfde uitziet en zich steeds herhaalt en dat het dus niet uitmaakt of iemand de dingen ziet in een tijdvak van honderd jaar, van tweehonderd jaar of in de oneindigheid. Het andere is dat zowel hij die zeer lang leeft als hij die zeer jong sterft, beiden van hetzelfde afstand doen. Een mens kan slechts van het heden beroofd worden, want dat is het enige wat hij bezit; wat hij niet bezit, kan hij niet verliezen.

Warme groet Jeltje

Loslaten

Warme groet