Spirituele stervensbegeleiding. U mag hier stukjes verwachten die daar mee te maken hebben,uit eigen ervaring en stukjes die me aanspreken. De wind die raast zal een veer laten zweven, een veer die geen weerstand kent wordt hierdoor verplaatst. Onze gedachten los laten en zijn zoals een veer, zal ons doen zweven, we zullen hierdoor de schatkamers kunnen binnen treden van innerlijke rust.
vrijdag 21 november 2014
heengaan
De mensen die zijn heengegaan
bestaan niet ‘niet’,
ze zijn opgegaan
in de eigenschappen van God
zoals een ster verdwijnt
wanneer de zon verschijnt
Roemi
warme groet Jeltje
zaterdag 15 november 2014
Boeddistisch afscheid.
BOEDDHISTISCH AFSCHEID
Luister geliefde .....!
Nu is de tijd gekomen
om in werkelijkheid een pad te zoeken.
Nadat de ademhaling is opgehouden,
zul je een stralend wit licht zien.
Het is de werkelijkheid zelf, leeg en onopgesmukt.
Het is je oergeest, onbezoedeld en onopgemaakt,
zonder omtrek of middelpunt,
als een helder en transparant luchtledig.
Als dit gebeurt!
Treed binnen!!
Love is All
zaterdag 1 november 2014
Poppen.
DE POPPEN
Toen ik laatst In de hemel was,
het was bij de topazen poort,
schreed daar een kleine optocht voort;
een grote klas, dacht ik, die uit mag.
Maar zij die naast mij stonden
en glimlachend de stoet passeren zagen,
zeiden,'t waren de kinderen die de laatste dagen
spelenderwijs te water raakten en verdronken.
De grootsten liepen voor dan kwamen
de kleintjes, bij wat groteren aan de hand,
Zij stapten vol vertrouwen verder samen.
Ik stond daar als een vreemdeling aan de kant.
En enkelen zag ik stijf een pop in de armen houden;
de poppen die ze net nog uit de vijver redden zouden
toen 't water hen omhelzen ging
en in zijn zachte armen ving.
Die naast mij stonden legden uit, dit hier,
dit zijn nu onze liefste kinderen.
en toen dacht ik, opeens beschaamd,
ik moet wat doen en ik keek rond
en vroeg: waar is een winkel hier.
Ik zei nog: want ik heb niets voor ze meegenomen.
Die naast mij stonden zeiden mij,
je kunt hier niets betalen, zeiden zij,
wij zijn hier allemaal met niets gekomen.
Dat maakte mij onrustig en verlegen.
O nee? En dan die poppen! streed ik tegen.
Die naast mij stonden keken mij aandachtig aan
en weken zwijgend uit elkaar om mij te laten gaan.
J.D Charles Uit: Het geheim,
1951-1952
Abonneren op:
Posts (Atom)