fasen van angst

Op het moment dat een arts tegen een patiënt zegt dat er geen behandeling meer mogelijk is, begint vaak al het stervensproces. In een aantal fasen wordt naar de dood toegeleefd. Elk daarvan kan korter of langer duren of zelfs meerdere keren worden doorgemaakt. Het kan ook gebeuren dat iemand niet verder komt dan een bepaalde fase, dit verschilt van persoon tot persoon. Volgens Elisabeth Kübler-Ross kunnen de volgende zes stadia onderscheiden worden: 1 ONZEKERHEID,VAGE OF BANGE VERMOEDENS. Soms houden zieken hun onzekerheid verborgen, maar als je goed oplet, kun je soms aan kleine gebaren de onzekerheid of onrust merken. Als iemand te kennen geeft dat hij wil praten over zijn onzekerheid, dan is het goed die persoon de gelegenheid daarvoor te geven. 2 ONTKENNING. Als iemand echt beseft hoe het met hem of haar is gesteld, dan is de eerste reactie ook vaak emotioneel en ontkennend. Niet willen praten over de mogelijkheid dood te gaan, kan ook een ontkenning van de realiteit zijn. 3 WOEDE EN OPSTAND De zieke vraagt zich af waarom nou juist hij of zij moet sterven. In deze periode kunnen allerlei verwijten worden gemaakt. Dit is een vorm van afreageren van de woede op de omgeving ( vaak de mensen waar je het meest van houd) [Noot van Jeltje; later zal ik nog een stukje plaatsen wat hier betrekking op heeft, gedragsverandering o.a.] 4 MARCHANDEREN De zieke wil het als het ware op een akkoordje gooien, hij zal allerlei manieren aangrijpen om uitstel te krijgen. Dit kan door weer nieuwe therapieën aan te gaan of nieuwe medicijnen uit te proberen. 5 DEPRESSIE,GROTE EENZAAMHEID EN ANGST. Als de stervende inziet dat herstel ondenkbaar is, kan hij of zij overvallen worden door een diep gevoel van eenzaamheid en angst voor wat nog te wachten staat. Probeer als buitenstaander de zieke te helpen om de wanhoop, de angst en het verdriet te uiten en bied troost door te praten of puur door je aanwezigheid. 6 AANVAARDING Aanvaarding volgt niet automatisch, het is eerder een soort drempeloverschrijding. Het is een belangrijke en diep ingrijpende gebeurtenis. De stervende gaat zijn dood onder ogen zien en geeft zich over,maar niet passief of willoos. Hij of zij zal afscheid willen nemen en heeft behoefte aan de nabijheid van dierbaren, zonder drukte of overmatige emoties. (Vanuit mijn ervaring, kan ik deze fasen bevestigen. Jeltje.)

Bron:Omarm het leven, gezond omgaan met ziekte en sterven, door: Renè Vendeville Warme groet Jeltje