Spirituele stervensbegeleiding. U mag hier stukjes verwachten die daar mee te maken hebben,uit eigen ervaring en stukjes die me aanspreken. De wind die raast zal een veer laten zweven, een veer die geen weerstand kent wordt hierdoor verplaatst. Onze gedachten los laten en zijn zoals een veer, zal ons doen zweven, we zullen hierdoor de schatkamers kunnen binnen treden van innerlijke rust.
maandag 30 april 2012
Marcel/ eens breekt de dag van sterven aan
Eens breekt de dag van sterven aan,
klopt het grote afscheid
aan de poort van de tijd,
plotseling of in stille verwachting.
Zullen we onze vingers tot vuisten maken?
Zal de ademhaling rusteloos zijn,
de spieren vol kramp van het grijpen,
de ogen angstig en wild?
Of zullen handen zich teder openen,
zal adem zacht in grote adem overgaan,
het lichaam zich ontspannen in overgave,
de ogen, zullen vol rust zijn, stil en sereen?
Een reiziger zijn wij
door de kringloop van het bestaan,
zoekend en tastend naar nieuwe vormen van leven,
onwetend van wat we zijn,
onwetend dat hemel en aarde rusten in de eigen geest.
Zoals de wolken drijven door de lucht,
zo drijven we steeds maar voort
van geboorte naar dood,
van dood naar geboorte.
Overdag de slaap van onwetendheid,
's nachts de slaap van vergetelheid
en in het sterven geen ontwaken,
noch helderheid bij nieuwe geboorte,
totdat we sterven vóór de dood.
Weet, o mensenkind:
jij bent het licht van alle lichten,
de grondeloosheid van alle grond,
jij bent het niets en het al,
wezenloos en toch het wezen van alle zijn,
leeg en tegelijkertijd vol van al wat is.
Marcel Messing
zondag 29 april 2012
dinsdag 24 april 2012
Het boek Mirdad/ MIKHAIL NAIMY
Naronda: Abimar ging naar buiten en kwam spoedig met Himbal terug, die wanhopig snikte en er zeer ongelukkig uitzag. MIRDAD: Kom eens bij mij, Himbal. O Himbal, Himbal! Omdat uw vader gestorven is laat ge droefheid knagen aan uw hart en uw hartebloed veranderen in tranen. Wat zoudt ge doen als uw gehele familie stierf? Wat zoudt ge doen als alle vaders en moeders, en alle zusters en broeders in deze wereld heengingen, buiten het bereik van uw handen en ogen? Himbal: Ach Meester, mijn vader stierf een gewelddadige dood. Een stier die hij pas gekocht had, doorboorde gisteravond zijn buik en verbrijzelde zijn schedel. De boodschapper is het mij zo juist komen vertellen. Hoe verdriet mij dit! Ach, hoe verdriet mij dit!
MIRDAD: En hij stierf, naar het schijnt, toen juist de geluksgoden dezer wereld op het punt stonden hem toe te lachen. Himbal: Zo is het, Meester. Zo is het precies. MIRDAD: En zijn dood verdriet u eens te meer omdat de stier gekocht was met het geld dat gij hem gezonden hadt. Himbal: Zo is het, Meester. Zo is het precies. U schijnt alles te weten. MIRDAD: Welk geld de prijs was van uw liefde voor Mirdad. Naronda: Himbal kon niet meer antwoorden, want zijn tranen beletten hem te spreken. MIRDAD: Uw vader is niet dood, Himbal! Ook zijn vorm en zijn schaduw zijn nog niet dood. Maar dood is wel uw zintuiglijk besef van uws vaders veranderde vorm en schaduw. Want er zijn vormen zo ijl, met schaduwen zo zwak, dat het grove oog van de mens ze niet vermag te ontdekken. De schaduw van een ceder in het woud is niet gelijk aan de schaduw van die ceder die tot een scheepsmast is geworden, of tot een pilaar in een tempel, of een stellage voor een galg. Ook is de schaduw van die ceder in de zon niet dezelfde als in het licht van de maan, of van de sterren, of in de purperen ochtendnevel. Toch blijft die ceder, hoe hij ook getransformeerd wordt, voortleven als een ceder, ofschoon de ceders in het woud hem niet meer als hun broeder van weleer herkennen. Kan een zijderups op het blad een zuster onderscheiden in de rups, die bezig is zich in de zilveren cocon in te spinnen? Of kan deze een zuster zien in de vliegende zijdevlinder? Kan een tarwekorrel in de aarde zijn verwantschap kennen met een tarwestengel boven de grond? Kunnen de nevels in de lucht, of de wateren der zee de ijskegels in een bergspleet als hun broeders herkennen? Kan de Aarde een zuster-ster onderkennen in een meteoor die vanuit de diepten der Ruimte naar haar wordt toegeslingerd? Kan de eik zichzelf zien in de eikel?
Omdat uw vader zich nu in een licht bevindt waaraan uw oog niet is gewend, en in een vorm die ge niet kunt onderscheiden, zegt ge dat uw vader niet meer is. Maar ‘s mensen stoffelijk zelf moet, waarheen ook. overgebracht en hoe ook veranderd, steeds een schaduw werpen, tot het geheel opgelost zal zijn in het licht van ‘s Mensen Goddelijk Zelf.
Bron: het boek Mirdad.
MIKHAIL NAIMY
MIRDAD: En hij stierf, naar het schijnt, toen juist de geluksgoden dezer wereld op het punt stonden hem toe te lachen. Himbal: Zo is het, Meester. Zo is het precies. MIRDAD: En zijn dood verdriet u eens te meer omdat de stier gekocht was met het geld dat gij hem gezonden hadt. Himbal: Zo is het, Meester. Zo is het precies. U schijnt alles te weten. MIRDAD: Welk geld de prijs was van uw liefde voor Mirdad. Naronda: Himbal kon niet meer antwoorden, want zijn tranen beletten hem te spreken. MIRDAD: Uw vader is niet dood, Himbal! Ook zijn vorm en zijn schaduw zijn nog niet dood. Maar dood is wel uw zintuiglijk besef van uws vaders veranderde vorm en schaduw. Want er zijn vormen zo ijl, met schaduwen zo zwak, dat het grove oog van de mens ze niet vermag te ontdekken. De schaduw van een ceder in het woud is niet gelijk aan de schaduw van die ceder die tot een scheepsmast is geworden, of tot een pilaar in een tempel, of een stellage voor een galg. Ook is de schaduw van die ceder in de zon niet dezelfde als in het licht van de maan, of van de sterren, of in de purperen ochtendnevel. Toch blijft die ceder, hoe hij ook getransformeerd wordt, voortleven als een ceder, ofschoon de ceders in het woud hem niet meer als hun broeder van weleer herkennen. Kan een zijderups op het blad een zuster onderscheiden in de rups, die bezig is zich in de zilveren cocon in te spinnen? Of kan deze een zuster zien in de vliegende zijdevlinder? Kan een tarwekorrel in de aarde zijn verwantschap kennen met een tarwestengel boven de grond? Kunnen de nevels in de lucht, of de wateren der zee de ijskegels in een bergspleet als hun broeders herkennen? Kan de Aarde een zuster-ster onderkennen in een meteoor die vanuit de diepten der Ruimte naar haar wordt toegeslingerd? Kan de eik zichzelf zien in de eikel?
Omdat uw vader zich nu in een licht bevindt waaraan uw oog niet is gewend, en in een vorm die ge niet kunt onderscheiden, zegt ge dat uw vader niet meer is. Maar ‘s mensen stoffelijk zelf moet, waarheen ook. overgebracht en hoe ook veranderd, steeds een schaduw werpen, tot het geheel opgelost zal zijn in het licht van ‘s Mensen Goddelijk Zelf.
Bron: het boek Mirdad.
MIKHAIL NAIMY
maandag 23 april 2012
Spreukjes
Met de dood wordt er geen punt achter ons leven gezet maar een komma.
Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij, in alle eeuwigheid ben jij.
Treur niet over mijn dood, maar verblijd je over mijn leven.
Niet waarlijk dood zijn zij die in onze harten leven.
Net zoals de sterke stroom van een waterval niet kan worden gekeerd, zo is ook de beweging van een mensenleven, onomkeerbaar.
Het mooiste van het leven zijn de sporen van liefde die wij achterlaten als wij weggaan.
Degene die ik liefheb verlaat ik, om degene die ik liefhad terug te vinden.
Als iets liefs je verlaat, blijft nog altijd de liefde.
Achter tranen van verdriet, schuilt de glimlach van herinnering.
Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij, in alle eeuwigheid ben jij.
Treur niet over mijn dood, maar verblijd je over mijn leven.
Niet waarlijk dood zijn zij die in onze harten leven.
Net zoals de sterke stroom van een waterval niet kan worden gekeerd, zo is ook de beweging van een mensenleven, onomkeerbaar.
Het mooiste van het leven zijn de sporen van liefde die wij achterlaten als wij weggaan.
Degene die ik liefheb verlaat ik, om degene die ik liefhad terug te vinden.
Als iets liefs je verlaat, blijft nog altijd de liefde.
Achter tranen van verdriet, schuilt de glimlach van herinnering.
vrijdag 20 april 2012
woensdag 18 april 2012
Nog een paar tips
Praten kan een goede remedie zijn het verlies een plekje te geven, door er over te praten kun je helderheid brengen in je eigen gedachten. Soms zelfs al, door naar je eigen woorden te luisteren. Dan hoeft die ander niet eens iets terug te zeggen.
Verdriet is niet negatief, verdriet heeft een functie, stop het daarom niet weg. Tranen mogen best over je wangen lopen wanneer je iemand mist. Daar is niks mis mee en laat je dat zeker niet aanpraten. Verdriet is een uiting van een emotie, net als lachen. Beide onontbeerlijk voor een evenwichtig leven.
Probeer wanneer het verdriet het hevigste is zoveel mogelijk mensen om je heen te hebben die je na staan. Vrienden of familie. Je hoeft niet te praten, maar het kan dan wel!
Vertel andere over je gevoel en probeer het verdriet niet vast te houden. Neem de tijd voor jezelf en de verwerking. Ook hoef je niet binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder mag dit gewoon op zijn eigen tempo doen. Noch hoef je binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder mag dit gewoon op zijn eigen tempo doen.
Niks is gek en wat een ander vindt, is niet belangrijk. Jij bepaalt wat voor jou belangrijk is! Als jij nog geen afstand wilt doen van bepaalde kleding of spulletjes, dan doe je het gewoon niet! Wanneer jij een bepaald Afscheids- of herdenkingsritueel voor ogen hebt? Gewoon doen!
Probeer jezelf niet te verliezen in het verdriet. Blijf goed voor jezelf zorgen met voldoende slaap en gezond te (blijven) eten. Alleen een gezond lichaam, kan een goede en beschermende thuishaven bieden aan zijn verdrietige geest.
Vraag hulp bij praktische zaken waar je even niet uitkomt. Je hoeft het allemaal niet alleen op te lossen!
Blijf je voor je gevoel te veel hangen in het verdriet, schroom dan niet externe hulp in te schakelen. Met een klein duwtje in de rug van een rouwcoach of counsellor kun je het daarna weer helemaal zelf doen!
Probeer voor je zelf een klein dagboek bij te houden. Door de tijd ga je dingen verliezen, je geheugen kan je in de steek laten waardoor je prachtige herinneringen kan verliezen. Het hoeven geen uitgebreide verslagen te zijn, al zijn het maar aantekeningen in je agenda, waar je op een later moment nog eens doorheen kunt lopen.
Verdriet is niet negatief, verdriet heeft een functie, stop het daarom niet weg. Tranen mogen best over je wangen lopen wanneer je iemand mist. Daar is niks mis mee en laat je dat zeker niet aanpraten. Verdriet is een uiting van een emotie, net als lachen. Beide onontbeerlijk voor een evenwichtig leven.
Probeer wanneer het verdriet het hevigste is zoveel mogelijk mensen om je heen te hebben die je na staan. Vrienden of familie. Je hoeft niet te praten, maar het kan dan wel!
Vertel andere over je gevoel en probeer het verdriet niet vast te houden. Neem de tijd voor jezelf en de verwerking. Ook hoef je niet binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder mag dit gewoon op zijn eigen tempo doen. Noch hoef je binnen een paar maanden het verdriet verwerkt te hebben. Ieder mag dit gewoon op zijn eigen tempo doen.
Niks is gek en wat een ander vindt, is niet belangrijk. Jij bepaalt wat voor jou belangrijk is! Als jij nog geen afstand wilt doen van bepaalde kleding of spulletjes, dan doe je het gewoon niet! Wanneer jij een bepaald Afscheids- of herdenkingsritueel voor ogen hebt? Gewoon doen!
Probeer jezelf niet te verliezen in het verdriet. Blijf goed voor jezelf zorgen met voldoende slaap en gezond te (blijven) eten. Alleen een gezond lichaam, kan een goede en beschermende thuishaven bieden aan zijn verdrietige geest.
Vraag hulp bij praktische zaken waar je even niet uitkomt. Je hoeft het allemaal niet alleen op te lossen!
Blijf je voor je gevoel te veel hangen in het verdriet, schroom dan niet externe hulp in te schakelen. Met een klein duwtje in de rug van een rouwcoach of counsellor kun je het daarna weer helemaal zelf doen!
Probeer voor je zelf een klein dagboek bij te houden. Door de tijd ga je dingen verliezen, je geheugen kan je in de steek laten waardoor je prachtige herinneringen kan verliezen. Het hoeven geen uitgebreide verslagen te zijn, al zijn het maar aantekeningen in je agenda, waar je op een later moment nog eens doorheen kunt lopen.
Zachte dood
Zachte dood
Ik volg de contouren van je naam
diep geetst in mijn hele wezen
kwetsbaar zacht was jouw verglijden
je tere ziel treft geen blaam
in de tijd waarin je moest strijden
tot aan je zachte dood
het beeld van je oude handen gevouwen
alsof de tijd je verstilt gevangen hield
grijze lokken omvlochten je hoofd
het leven had niets meer te ontvouwen
of lag er iets op je weg wat was beloofd
tot aan je zachte dood
nog bestormen mij de laatste uren
van je breekbaar zachte wenken
de verlossing bracht jouw geschenken
in het vervliegen van geleende tijd
de laatste adem het korte duren
tot aan je zachte dood
© John Jille
Ik volg de contouren van je naam
diep geetst in mijn hele wezen
kwetsbaar zacht was jouw verglijden
je tere ziel treft geen blaam
in de tijd waarin je moest strijden
tot aan je zachte dood
het beeld van je oude handen gevouwen
alsof de tijd je verstilt gevangen hield
grijze lokken omvlochten je hoofd
het leven had niets meer te ontvouwen
of lag er iets op je weg wat was beloofd
tot aan je zachte dood
nog bestormen mij de laatste uren
van je breekbaar zachte wenken
de verlossing bracht jouw geschenken
in het vervliegen van geleende tijd
de laatste adem het korte duren
tot aan je zachte dood
© John Jille
zondag 1 april 2012
Er is geen dood
Er is geen dood!
Er is geen dood, slechts overgang van leven.
Een nieuw habijt is voor U weggelegd.
"Ik ga je voor", heeft menigeen gezegd
Tot U, aan wien hij hier zijn liefde had gegeven.
Als nieuwe liefde bloeit, verdringt zij dan de oude?
Heeft zij die banden ruw vaneen gescheurd?
Of is het zóó, dat wat dan is gebeurd
Voltooiing is van wat gij met hen bouwde?
Voltooiing? Neen, maar wel een verder weven
Van alle banden, oud en nieuw geknoopt.
D' ervaring leert, wat gij steeds hebt gehoopt:
Er is geen dood, doch voortgang van het leven.
Het Leven is uit God, de Liefde, Die het Al omvat.
Uit Zijne Liefde bloeit de band, die U verbindt
Met hen, die zijn gegaan en hen, die gij nu vindt
Aan Uwe zij, als een U hier opnieuw gegeven schat.
En Ginds? Het inzicht is verruimd, door Gods Gena gezuiverd.
In Zijne Liefde zijt ook gij met hen daar saam geketend,
Met allen, die U lief en dierbaar waren. Dit betekent:
Er is geen dood, waarvoor gij hebt gehuiverd.
Er is geen dood, slechts overgang van leven.
De ziel wordt met een nieuw habijt bekleed.
De "Dood" opent de deur naar daar, waar al het leed,
De scheiding en de smart in Liefde zijn opgeheven.
O. Gunning Sr
Bron:http://www.spirituelevrienden.nl/
Er is geen dood, slechts overgang van leven.
Een nieuw habijt is voor U weggelegd.
"Ik ga je voor", heeft menigeen gezegd
Tot U, aan wien hij hier zijn liefde had gegeven.
Als nieuwe liefde bloeit, verdringt zij dan de oude?
Heeft zij die banden ruw vaneen gescheurd?
Of is het zóó, dat wat dan is gebeurd
Voltooiing is van wat gij met hen bouwde?
Voltooiing? Neen, maar wel een verder weven
Van alle banden, oud en nieuw geknoopt.
D' ervaring leert, wat gij steeds hebt gehoopt:
Er is geen dood, doch voortgang van het leven.
Het Leven is uit God, de Liefde, Die het Al omvat.
Uit Zijne Liefde bloeit de band, die U verbindt
Met hen, die zijn gegaan en hen, die gij nu vindt
Aan Uwe zij, als een U hier opnieuw gegeven schat.
En Ginds? Het inzicht is verruimd, door Gods Gena gezuiverd.
In Zijne Liefde zijt ook gij met hen daar saam geketend,
Met allen, die U lief en dierbaar waren. Dit betekent:
Er is geen dood, waarvoor gij hebt gehuiverd.
Er is geen dood, slechts overgang van leven.
De ziel wordt met een nieuw habijt bekleed.
De "Dood" opent de deur naar daar, waar al het leed,
De scheiding en de smart in Liefde zijn opgeheven.
O. Gunning Sr
Bron:http://www.spirituelevrienden.nl/
Abonneren op:
Posts (Atom)